سرمایه گذاری های خاص رابطه ملموس می تواند به عنوان شمشیر دولبه ای باشد، زیرا نه تنها باعث تسهیل نظارت روابط کسب و کار بلکه باعث انتقال دانش های ناخواسته نیز می شود. با مطرح کردن نظریه هزینه های معاملاتی و دیدگاه رابطه ای واحد، به تحلیل اثربخشی این سرمایه گذاری ها در توافقات برون سپاری تحقیق و توسعه از نقطه نظر مشتری می پردازیم. به این بحث می پردازیم که، در زمان برون سپاری شرکت های کسب و کار، حفاظت های مورد قبول مشتری برای جلوگیری از ریزش، باعث کاهش اثربخشی سرمایه گذاری های خاص فروشندگان می گردد. با استفاده از داده های پژوهشی اصلی، از 170 شرکت اروپایی و شرکت های فناوری پیشرفته ایالات متحده، دریافته ایم که سهم این سرمایه گذاری ها در ارتباط با عملکرد مشتری که باعث کاهش هر چه بیشتر دانش مرکزی مشتری می شود برای اجرای خدمات مورد نیاز می باشد به جز در مواردی که برون سپاری در موارد غیرانتفاعی می باشد.
این مورد نشان می دهد که، زمانیکه خطرات اختصاصی مرتبط با برون سپاری شرکت های کسب و کار افزایش می یابد، مشتری قادر به دریافت ارزش کمتری از سرمایه گذاری های ارتباط خاص فروشنده می باشد.
تحقیقات در مورد توافق فروشنده خریدار نشان می دهد که شرکا هر چه روابط شان طولانی تر باشد، منابع ارزشمند بیشتری را از طریق سرمایه گذاری های رابطه خاص (RSIs) گرداوری می کنند (Dyer and Hatch, 2006; Madhok and Tallman, 1998; Zajac and Olsen, 1993). این سرمایه گذاری ها نه تنها شامل تجهیزات و تخصص خاص می باشد (Williamson, 1985)، بلکه نیازمند اعتماد، روابط فردی، تعهدات اجتماعی، و مکانیسم های هماهنگی بیت شرکتی خاص می باشد (Dyer and Singh, 1998; Levinthal and Fichman, 1988; Ring and Van de Ven, 1994). پژوهش های قبلی نشان داده است که این سرمایه گذاری ها نقش مهمی را در عملکرد توافق بین فروشنده خریدار (Dyer, 1996; Kim and Mahoney, 2006; Lado et al., 2008) و به طور کلی، در تمام اتحادهای راهبردی (Ariño and De la Torre, 1998; García-Canal et al., 2003; Zollo, et al., 2002) دارند.