ما الگوی قیمت گزاری دارایی سرمایه ای را برای بررسی تأثیر سرمایه گذاری های شرکت ها متناسب با موجودی نقدی دربازده سهام با فرض بر اینکه موجودی نقدی کمتر از هزینه های رویداد مالی باشد، به کار می بریم. ما پی می بریم که مجموع دارایی های شبیه سازی شده بر مبنای سرمایه گذاری ها، متناسب با سرمایه غیرنقدی و بر مبنای سرمایه گذاری ها متناسب با سرمایه نقدی به خاطر آزمودن مجموع دارایی های متعدد، قمیت گذاری شده اند. به طور متوسط، شتاب سهام ها و افزایش قیمت سهام ها نسبت به فاکتوری که با استفاده از سرمایه گذاری متناسب با وجه نقد ساخته شده اند، حساس تر هستند.
به مدلهای قمیت گزاری دارایی سرمایه ای که بازده سهام را نسبت به بازده بودجه بندی سرمایه (سرمایه بودجه بندی شده)، برابر فرض کرده اند، در ادبیات مالی توجه قابل ملاحظه ای شده است. با توجه به جریان نقدی آتی مورد انتظار، سرمایه گذاری ها و بازده های آتی سهام، باید به طور منفی با گذشت زمان با هم در نوسان باشند، زیرا هنگامی که نرخ قیمت افت می کند، نرخ بهره¬ی پیشنهادی در سرمایه گذاری هم افت می کند و در نتیجه، شرکت ها، سرمایه گذاری خود را افزایش می دهند. مفهوم تعیین قیمت دارایی مقطعی، این است که فاکتور سرمایه گذاری ساخته می شود. ما در الگوی تعیین قیمت دارایی مقطعی نشان می دهیم که بازده سهام نه تنها توسط بودجه بندی سرمایه شرکت ها و بهره وری آتی به گردش درمی آید، بلکه، با تصمیم گیری های آنان در زمینه موجودی نقدی هم گردش می کند.
در الگوی ما، شرکت ها برای حفظ وجه نقدی، سه دلیل ارائه می دهند و تمام این دلایل، با هزینه های رویداد مالی مرتبط هستند (کنیز، 1936، بامول 1952، میلر راُور 1966)، دلیل اول: حفظ وجه نقدی از تبدیل دارایی های مشهود یا دارایی های مالی با هزینه های ثابت و متغییر به وجه نقد، جلوگیری می کند.