نمونه های پارچه پنبه ای با رنگ های C.I. Reactive Yellow 84، C.I. Reactive Red 22 و C.I Reactive Blue 19 رنگرزی شد و اثر چند آنتی اکسیدان و جاذب UV معمول، به منظور بهبود خواص ثبات نوری مورد بررسی قرار گرفت. آنتی اکسیدان هایی مانند گالیک اسید، ویتامین C و کافئیک اسید و جاذب های UV مانند 2- هیدروکسی بنزوفنون و فنیل سالیسیلات به روش رمق کشی روی پارچه پنبه ای رنگ شده با رنگ راکتیو به کار گرفته شد. سپس نمونه های عمل شده، بر اساس استانداردهای بین المللی از نظر خواص ثبات نوری بررسی شد. نتایج به دست آمده هیچ گونه تغییری را در عمق رنگی نمونه ها پس از عملیات بعدی نشان نداد. در تمامی موارد، استفاده از جاذب های UV یا آنتی اکسیدان ها باعث بهبود در خواص ثبات نوری نمونه ها شد. بهترین نتیجه در افزایش ثبات نوری در کاربرد ویتامین C مشاهده شد.
به مقاومت یک کالا در برابر تغییر رنگ، زمانی که در معرض نور خورشید یا یک منبع نور مصنوعی قرار می گیرد، ثبات نوری گفته می شود. محوشدگی رنگ منسوجات در برابر نور یک پدیده شناخته شده است و حدود 200 سال تحقیقات متعددی در این زمینه صورت گرفته است. مکانیزم هایی که طی آن رنگ ها دچار تجزیه نوری می شوند، تصور می شد که پروسه های پیچیده ای هستند. با این حال، بیشتر مطالعات نشان داده که تجزیه تک مولکولی به وسیله نور UV و اکسایش نوری به وسیله نور مرئی، دو مکانیزم اصلی در محوشدگی رنگ ها هستند.
Dye+UV Light →Bleaching
Dye+ O_2+Light →Bleaching