درخت خرما در میان ساکنین مناطق خرما خیز، درخت روزی و برکت نامیده شده و بخش اعظم انرژی مورد نیاز آنان را تامین می کند. به علاوه، در میان ساکنین سایر نواحی نیز به عنوان یک ماده غذایی خوشمزه و انرژی زا، علاقمندان بسیاری دارد. با عنایت به ترکیبات اصلی خرما، خصوصا میزان موادقندی آن که به طور متوسط بین 75 تا 80 درصد می باشد، به ارزش غذایی آن بیشتر پی می بریم. هر 100 گرم خرما (قسمت خوراکی میوه)، حدود 248 تا 252 کالری انرژی تولید می نماید. مقایسه کالری تولیدی این میوه با سایر میوه های تازه، پتانسیل بالای آن را نشان می دهد، به طوری که می توان آن را با میوه های خیلی شیرین و خشک همچون مویز و کشمش بیدانه مقایسه نمود. مواد معدنی موجود در قسمت گوشتی خرما عمدتا شامل پتاسیم، منگنز، آهن، کلسیم، سیلیس و … بوده که نسبت و میزان آنها بسته به ارقام مختلف، متفاوت است. با این وجود، خرما منبع مهمی برای تامین ویتامین به شمار نرفته و تنها برخی از انواع ویتامین، شامل ویتامین های, A B2 و B6 را دارا می باشد.
خرما دارای مصارف بسیار متنوعی از قبیل تازه خوری (خارک و رطب)، مخلوط با آجیل (انواع خرمای خشک)، استفاده در طبخ برخی از غذاها و دسرهای سنتی (رنگینک، حلوا و …)، به صورت شیره، سس خرما، کمپوت و مربا و … بوده، همچنین مصارف صنعتی آن از قبیل الکل سازی، تولید اسیدسیتریک، مخمرها، قندمایع (به عنوان ماده اولیه صنایع نوشابه سازی و شکلات و بیسکویت سازی) و … می باشد. به علاوه برای آن پاره ای خواص طبی نیز متصورند، که شامل تقویت عمومی و رفع درد مفاصل و کوفتگی می باشد. در سال 1953 نیز دارویی به نام Diostulence با خواصی مشابه کورتیزون (ولی بدون عوارض جانبی آن) از خرما تهیه گردید.
بر اساس آمار موجود و با توجه به سلیقه بازارهای مصرف جهانی حدود نیمی از محصول خرمای تولیدی کشور قابلیت صادرات دارد، با این وجود میزان صادرات سال گذشته اندکی بیش از 10% تولید بوده است. یکی از دلایل عمده این مسئله عدم وجود کالای بسته بندی شده در شرایط بهداشتی و مطابق با استانداردهای مورد قبول مشتریان می باشد، به طوری که قسمت عمده خرمای کشور به صورت فله به ممالک حوزه جنوب خلیج فارس منتقل و پس از بسته بندی به نام همان کشورها به اقصی نقاط جهان صادر می گردد (صادرات مجدد). که این امر عملاً ارزش افزوده ای را که بایستی نصیب باغداران و صنعتگران ایرانی گردد به جیب بازرگانان خارجی سرازیر می نماید. لذا با عنایت به موارد فوق و در جهت رونق بخشیدن به فعالیت های کشاورزی در بخش نخیلات، ایجاد اشتغال مولد بویژه برای بانوان و نهایتاً افزایش درآمدهای ارزی ناشی از صادرات غیرنفتی اجرای طرح حاضر که فاقد ارزبری نیز می باشد از توجیه مناسبی برخوردار است.