ساختمان ها صرفاً کالا نیستند. آنها مانند پرده ای پشت صحنه زندگی ما را در شهر می سازند. معماری هنر شکل دادن به آن چیزی است که ما مرتباً در آن به نمایش میپردازیم، چرا که به خلق محیطی میپردازد که تمامی جزئیات روزانه زندگی ما در آن اتفاق می افتد. «ریچارد راجرز»
ریچارد راجرز در سال 1933 در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد و تحصیلات معماری را در مدرسه Association Architectural (A A) لندن و سپس در دانشگاه ییل آمریکا به پایان رساند. او اولین تجربیات ساخت و ساز خود را بین سال های 1963 تا 1967 انجام داد. در آن زمان گروه (Team 4) را همراه نورمن فاستر و همسر خویش بنیان کرد. در آغاز علاقه راجرز به نهضت ساخت گرایی constructivism همراه با هویت شکلی صنعتی آشکار شد. در سال 1970 راجرز، همکاری با معمار جوان ایتالیایی رنزو پیانو را آغاز نمود. آنها با هم در مسابقه مرکز ژورژ پومپیدو شرکت کردند و طرح آن ها مقام اول را کسب کرد. مرکز پومپیدو اولین و شاخص ترین دیدگاه ساخته شده نهضت هنرمندانه «های - تک » است.
پس از دریافت این پاورپوینت با عقاید ریچارد راجرز، زمینه های فکری ریچارد راجرز، آرمان های معماری های-تک، نظریه پردازی و نقد معماری پست مدرن، طرح های اجرایی ریچارد راجرز، توضیح کامل طرح های اجرایی ریچارد راجرز، بررسی مشکلات اجرای طرح ها و … آشنا خواهید شد که هر کدام به صورت کامل توضیح داده شده است. راجرز در مورد ساختمان های آینده چنین می نویسد:
جهت برآورده نمودن احتیاجات ساکنان و حداکثر استفاده بهینه از انرژی، بهترین ساختمان های آینده به صورت پویایی با اقلیم مجاور خود ارتباط پیدا می کنند. در معماری میکرو الکترون ها پنهان از چشم و بیوتکنولوژی جایگزین سیستم های مکانیکی خواهند شد. ساختمان ها، شهر و اهالی آن همانند یک سیستم ارگانیک جدا ناپذیر، در زیر چارچوب متحرک و متحول که کاملا دقیق و به اندازه طراحی شده قرار می گیرد. به جای تیرها، ستون ها و پل ها و سایر المان های سازه ای، یک پوسته ممتد و به هم پیوسته جایگزین خواهد شد. این روبات های متحرک، با استفاده از سیستم های الکترونیک و بیوتکنولوژی، بسیاری از خصوصیات ارگانیسم های زنده را خواهند داشت. در مورد سازه های معماری، سیستم های انعکاسی با استفاده از دستگاه عصبی الکترونیک، تغییرات محیطی را احساس خواهند کرد و همانند ماهیچه های بدن با منقبض و منبسط کردن خود، بار و نیروهای وارده را به قسمت های مختلف کالبد بنا منتقل می کنند. امروزه خلبان های اتوماتیک می توانند تمام قسمت های مختلف هواپیما را به صورت بسیار دقیق و با عکس العملی در ظرف چند صدم ثانیه کنترل کنند. این خلبانان الکترونیک با توجه به شرایط دایما متغییر خارج و داخل هواپیما، مستمرا شرایط ایده آل پرواز هواپیما و آسایش مسافران را فراهم می کنند. آینده فرا رسیده و تاثیر آن بر معماری آغاز شده است.