دسته بندی: علوم انسانی » ادبیات
تعداد مشاهده: 111 مشاهده
فرمت فایل دانلودی: doc
فرمت فایل اصلی: doc
تعداد صفحات: 10
حجم فایل: 79 کیلوبایت
دانلود تحقیق در مورد پروین اعتصامی،
در قالب word و در 10 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
در بخش سوم مقالهی «چند کلمه در بارهی پروین اعتصامی» که قبلا سخنش رفت، تنها همان سه بیت آخر قصیده را نقل کرده بودم با ذکر این عبارت که «پروین» در این بیتها «اقدام رضاشاه را در آزادی زنان ایران مورد ستایش قرار داده‌است». مدت زیادی از انتشار آن شمارهی «ایران‌شناسی» نگذشته بود که یکی از آشنایان تماس گرفت و گفت: «فلانی، تو که شاعری و شعر میگویی و شعر خوب هم میگویی، چرا تا به حال دست خودت را رو نکرده و از اشعارت چیزی را به چاپ نسپرده‌بودی؟ تازه حالا هم شعرت را به نام دیگری چاپ میکنی!»
سخنان وی را شوخی محض تلقی کردم و گفتم با آن که از قواعد و ضوابط شعر کهن بیخبر نیستم، تاکنون حتی یک مصراع هم نسروده‌ام، چه رسد به به شعر نو که از قواعد آن به کلی بیخبرم. بعد گفتم ممکن است بفرمایید مقصودتان از شاعری بنده چیست؟
پاسخ داد: « همین سه بیتی که خودت ساخته‌ای و در سرمقالهی «ایران‌شناسی»، به «پروین» بیچاره منسوب کرده‌ای. جواب دادم این ابیات از «پروین» است، نه من. اما او اصرار داشت که این بیتها در دیوان «پروین» نیست.
آن سه بیتی را که من نقل کرده بودم، از دیوان «پروین اعتصامی»، طبع دوم، تهران، مهر »1320 بود. در این تماس تلفنی همان سه بیت و کمی پیش از آن را برایش خواندم و منتظر عکس‌العمل او شدم. لحظاتی گذشت تا پاسخ داد که من هم دیوان شعر «پروین» را در برابر خود دارم که این قصیده در آن چاپ شده‌است، ولی این سه بیت در آن نیست. دیوان مورد استفادهی او، طبع سوم و تیرماه 1323 بود. آنگاه هر دو متوجه شدیم که مسأله بایست مربوط به اختلاف چاپ‌های دیوان باشد.
روز بعد به کتابخانهی کنگرهی آمریکا، در شهر «واشنگتن» رفتم و به لطف «ابراهیم پورهادی» - که سالها بخش کتاب‌های فارسی ایران و افغانستان و تاجیکستان زیر نظر او قرار داشت- چند چاپ دیوان «پروین اعتصامی» را که داشتند برایم آوردند. به مقایسهی آنها پرداختم و معلوم شد که این قصیده با سه بیت مورد بحث فقط در چاپ دوم آمده‌است و نه در چاپ‌های بعدی دیوان.
طبع دوم دیوان زیر نظر «ابوالفتح اعتصامی» برادر «پروین» با توضیح ذیل منتشر گردیده‌است:
«مدتی بود از خانم «پروین اعتصامی» تقاضا مینمودم موافقت کنند به طبع مجدد دیوان که نسخ چاپ اول آن از دیررمانی نایاب شده بود، اقدام کنم. بر اثر این اصرار، در نوروز امسال اجازهی تجدید طبع را دادند.
گمان میبردم چاپ دوم نیز مانن طبع اول تحت نظر خود ایشان انجام خواهد یافت. افسوس که اجل مهلت نداد و خانم «پروین اعتصامی» که در روز سوم فروردین در بستر بیماری خفته‌بودند، در نیمهی فروردین 1320، نیمه شب، در عنفوان جوانی به سرای جاویدان شتافتند. کاری را که آرزو داشتم در حیات خواهر انجام دهم، ناچار با تأسف و اندوه بسیار پس از درگذشت ایشان صورت دادم و اینک چاپ دوم دیوان از لحاظ ارباب فضل و دانش میگذرد…