دورکاری امروزه اغلب به عنوان ابزاری برای بهبود پایداری با کاهش زیست محیطی و اقتصادی و اجتماعی معرفی می شود.در حال حاضر، دورکاری با این حال هنوز به عنوان یک اقدام گسترده در ادارات بلژیک معرفی و مورد اجرا قرار نگرفته است. هدف از این مقاله تعیین این مساله است که آیا تشویق بیشتر از دورکاری می تواند موجب پایداری مطلوب در زمینه تحرک و جابه جایی شهرندان گردد و باید توسط سیاستهای آینده پشتیبانی گردد. بر اساس داده های نظر سنجی، ارزیابی از محیط زیست، تحرک و اجتماعی و اقتصادی اثرات دورکاری برای شرکت های واقع در بروکسل و در منطقه سرمایه گذاری (BCR) انجام می شود. از انجا که حجم ترافیک ترافیک در شبکه جاده ای در داخل و اطراف BCR به شدت متراکم است و اضافه شدن هر وسیله نقلیه در این منطقه سبب افزایش تراکم، تغییر در محیط زیست، آلودگی هوا، سر و صدا، تصادفات و اثرات جانبی گردد. لذا در این تحقیق از طریق ابزار پرسشنامه به دو گروه کارگران و مدیران از شش شرکت بزرگ، که دفتر اصلی آنها در منطقه BCR قرار دارد و توزیع شد که در این شرکتها فرایند دورکاری در حال حاضر انجام می شود. برای این شرکت ها، هزینه های خارجی از سفر به دفتر مرکزی در مقایسه با هزینه های خارجی از سفر به ادارات مرکزی مد نظر قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که در اثر دورکاری، کارکنان این شش شرکت توانسته اند با هزینه کمتر و کارایی و اثربخشی بالاتر به امور خود بپردازند.
تعداد مسافران در شهر بروکسل که پایتخت بلژیک است از دهه 1960 تاکنون دو برابر شده است. روزانه بالغ بر 359000 نفر مسافر از مناطق اطراف پایتخت برای کار به این منطقه مراجعه می نمایند و نیز 56000 هزار نفر از جهت معکوس از پایتخت به مناطق اطراف مسافرت کاری دارند. در کل بیش از 400000 نفر روزانه به و از بروکسل جابه جایی داشته اند. در نتیجه جاده ها در داخل و اطراف منطقه به طور فزاینده ای به خاطر این ماجرا و در ارتباط با اثرات جانبی مانند آلودگی هوا، تراکم، سر و صدا و ایمنی جاده ها مواجه هستند که لذا لازم است تا تدابیری برای این منظور اندیشیده شود.علاوه بر این تعداد سفر بر کیفیت زندگی شهروندان و نیز کیفیت انجام کارها تاثیر خواهد گذاشت. در سالهای اخیر به دلیل رشد شتابان شهرنشینی لزوم برخورداری از سایر اقدامات جایگزین برای تسهیل کار کارکنان به وجود آمده است.