تراوش گلیکول بواسطه خط سیر C2 در کلامیدوموناس رینهاردتی بعد از بستن گذرگاه با امینوکسی استات (AOA) و امینواستانتوریل (AAN) با اندازه گیری تراکم گلیکول و گلیسین مورد ارزیابی قرار گرفت. سلول های رشد کرده به صورت خوراک ساز نوری در هوا کمی گلیکول دفع کردند به جز در وجود 2 mm AOA زمانیکه 5 میکرو گلیکول در هر ساعت در هر میلی گرم کلروفیل دفع کردند. سلول های رشد کرده در CO2 (1-5%) بالا هنگام انتقال به هوا، با نیمی از گلیکول متابولیسم شده و نیمی دفع شده، سه برابر گلیکول تولید کردند. میزان کمتر گلیکول تولید شده توسط سلول های رشد کرده هوایی، وجود CO2 را با تمرکز روی مکانیزمی که منجر به افزایش سطح CO2 درونی و کاهش واکنش اکسیژن زنی ریبولوز 1,5-bisP برای تولید گلیکول می شود، بازتاب می سازد. با وجود CO2 متمرکز روی مکانیزم، مقدار قابل توجهی گلیکول تولید شده و متابولیز شده توسط کلامیدوموناس وجود دارد. ظرفیت این سلول ها برای متابولیز بین 5 و 10 میکرومول از گلیکول در هر ساعت به ازای هر میلی گرم کلروفیل با اندازه گیری جذب دو مرحله ای گلیکول برچسب دار افزوده شده تایید شده است. فاز سریع اولیه، جذب گلیکول را نشان داد، فاز کند، متابولیسم گلیکول را نشان داد. نرخ های متابولسیم گلیکول با نرخ های تعیین شده با استفاده از بازدارنده های سیکل C2 در طول تثبیت CO2 مطابقت داشتند.