امروزه روش های جدید ارائه شده به منظور تجسم و تحلیل شبکه، از متریک های پیشرفته ای استفاده می کنند که اجازه دسته بندی و فیلترینگ گره , و همچنین مشاهده تعاملات بین گره ها را می دهد. یکی از پژوهش هایی که در زمینه چیدمان گراف و متد های ساده سازی صورت گرفته است، حاکی از پیشرفت قابل ملاحظه ای در این زمینه، یعنی تجسم و تحلیل شبکه بوده است. داده های رابطه ای را می توان یکی از کلاس های اصلی اطلاعات دانست که به نظر میرسد در آرایه بزرگی از اصول، از جامعه شناسی و زیست شناسی گرفته تا مهندسی و علوم کامپیوتر متغیر است. بر خلاف داده های متنی، فضایی و n بعدی، داده های رابطه ای متشکل از یک مجموعه از نهاد ها و یک شبکه از روابط بین آنها می باشد. بعضی از شبکه ها، روابط را انتزاعی را مورد پوشش و نمایش قرار می دهند، مانند دوستی یا نفود؛ بعضی دیگر، شبکه های فیزیکی را مانند روتر ها و یا توزیع انرژی نمایش می دهند. با توجه به رشد روز افزون اپلیکیشن های شبکه جریان اصلی، توانایی در تحلیل مجموعه داده های پیچیده، به امری ضروری مبدل گشته است. ویکیپدیا، دارای میلیون ها مقاله بوده که یک شبکه ای از ارجاع های متقابل را تشکیل می دهند. شبکه اجتماعی فیس بوک، بیش از یک میلیارد انسان را در یک ساختار بسیار پیچیده از دوستان، دعوت گروه، بازی ها، تبلیغات، چت های ویدنویی و متنی دور هم گرد آورده است. این شبکه ها و شبکه های مشابه، هر روز به توسعه خود ادامه می دهند. استفاده از آمار و ارقام ساده به منظور ارائه دلیل موجهی برای تشریح پویایی چنین شبکه های پیچیده ای، عملی و یا کارآمد نیست. تحلیلگران در حال موضع گرفتن به سمت تجسم این شبکه ها نه به عنوان پروسه ای انفعالی از تولید تصاویر از اعداد، بلکه به عنوان متد های بسیار تراکنشی که نمایش های بصری را با تحلیل های شبکه ترکیب کرده تا توانایی درک این شبکه ها را بهبود دهد، می باشند. چنین تحلیل هایی، نتایج عمده ای را نیز به همراه داشته است. به عنوان مثال، تحلیل های صورت گرفته شده بر روی شبکه های اجتماعی، الگوهایی را در مورد گروهی از دوستان یا جمعیت نشان داده است. تحلیل شبکه توزیع انرژی نیز حاکی از نکاتی کلیدی برای بهبودی های زیرساختار بوده است. طراحی گراف که از اوایل دهه 1990 میلادی آغاز گردیده است، یکی از حوزه های پژوهشی مختص به تجسم ساختار شبکه ها می باشد. یکی از رایج ترین روش های تجسم و نمای شبکه ها، استفاده از دیاگرام های لینک-گره بوده که در آن، گره ها نماینده عامل ها بوده و لینک بین این گره نیز روابط بین این عامل ها را نشان می دهد. اگرچه چنین متدی نسبتا ساده بوده می توان از آن برای تجسم شبکه های کوچک مقیاس استفاده کرد، ولی برای تجسم شبکه هایی پیچیده با مقیاس بزرگتر، اصلا عملی و کاربردی نیست.