آنالیز تغییرات ساختاری ایجاد شده در الیاف پنبه حین پروسه زیست پرداخت با سلولاز به دست آمده از تریکودرما ریزای بررسی شده است. هیدرولیز به وسیله سلولاز باعث کاهش وزن نمونه ها می شود، که به نوبه خود، جدا شدن الیاف و از بین رفتن ناهمواری های سطحی الیاف را به همراه دارد، همان طور که در تصاویر SEM نیز دیده می شود. درجه بلورینگی، به دلیل هیدرولیز تصادفی آنزیم های سلولاز روی الیاف پنبه، تحت تاثیر پروسه زیست پرداخت قرار نمی گیرد. نظم جانبی کریستالیت ها که بین پیک های (101) و(101–̅) پراش پرتو x محاسبه شده، در اثر هیدرولیز از 692/0 به 667/0 کاهش یافته است، هرچند که ضخامت کریستالیت عمود بر صفحه 002 بدون تغییر باقی می ماند. نتایج FTIR، خمش پیوند O-H، خمش در صفحه پیوند CH2 و نوسان پیوند C-H زنجیرهای سلولز در نمونه های پنبه ای زیست پرداخت شده با سلولاز را نشان می دهد.
زیست پرداخت پارچه های پنبه ای با استفاده از سلولاز، با هدف از بین بردن ناخالصی های سلولزی و انتهای الیاف بیرون زده از سطح پارچه و به منظور بهبود ظاهر و زیردست پارچه ها انجام می شود. شکاف ها و ترک های مارپیچ و عرضی اغلب در الیاف پنبه بعد از هیدرولیز طولانی مدت با سلولاز دیده می شود. کاهش وزنی بین %7/1 تا %7/19، به همراه کاهش نسبی مقاومت گسیختگی در نمونه های زیست پرداخت شده گزارش شده است.
باز جذب رطوبت نمونه ها حین هیدرولیز با آنزیم و همراه با هم زدن شدید از 6% به %1/6 افزایش یافته که اساساً به دلیل فیبریلی شدن الیاف است. تمایل سلولاز به پنبه به درجه بلورینگی و شرایط ماده اولیه و ترکیبات سلولاز استفاده شده در واکنش بستگی دارد. با اینکه هیدرولیز تصادفی سلولز تاثیری در درجه بلورینگی ندارد، نتایج متفاوتی در گذشته گزارش شده است.