سد شهید مدنی یا وانیار روی رودخانه آجی چای در شمال تبریز که بر اساس فرم سرخ فوقانی میوسین ساخته شده است. این سنگ شناسی در کل متشکل از ماسه سنگ ها، جوش سنگ ها، خاک رس و سنگ گچ می باشد. گنبدهای نمکی نیز زیر ناحیه مخزن پشت سد می باشد. شیب های پشت مخزن پایدار نیست. رویدادهای غیرمنتظره مانند نشست خاک می توانند بعد از پر شدن مخزن روی دهند که منجر به تخریب زیرساخت می شود. با این حال، جدی ترین رویداد می تواند تراوش آب درون گسل تبریز باشد. این گسل به مدت 220سال است که مجددا فعال نشده است و به نظر می رسد که تراوش آب از مخزن می تواند منجر به حرکت دو سمت صفحه گسل شود. به نظر می رسد که جابجایی گسل می تواند منجر به زمین لرزه بیش از 6.5 در مقیاس ریشتر شود. برای جلوگیری از این فعالیت مجدد گسل، پر کردن مخزنمی بایست به تدریج صورت گیرد.
سدها بیش از 5000 سال پیش ساخته شده بودند و تعدیل رودخانه ها برای امنیت آب در مرکز پیشرفت تمدن های انسانی بود. مخزن های آب مصنوعی عظیم در سراسر جهان برای تولید برق هیدروالکتریکی، کنترل سیل و اهداف آبیاری ایجاد می شوند. راه اندازی زمین لرزه ها توسط مخزن های آب مصنوعی برای اولین بار توسط کاردر در دریاچه مید در ایالات متحده امریکا مطرح شد. زمین لرزه های مخرب متجاوز بر M6 در سینفنگینگ، چین در 1962؛ کاریبا، زامبیا - زیمباوه در 1963؛ کریماستا، یونان در 1966؛ و کوینا، هند در 1967 روی دادند. زمین لرزه کوینا 10 دسامبر 1967 به میزان M6.3 تاکنون بزرگترین و ویرانگترین زمین لرزه با تحریک مخزن می باشد. حدود 200 جان انسان را گرفت، به حدود 1500 آسیب رساند و هزاران نفر را بی خانمان ساخت. کارهای خدمات شهری در شهر کوینا آسیب عمده ای دیده است. زمین لرزه های سینفنگینگ و کوینا منجر به تخریب خود سدها شدند.