اغلب نیروگاه های برق حرارتی بیش از 300 مگاوات از آب رودخانه برای خنک سازی استفاده می کنند. افزایش دما آب و هوا در اثر تغییرات جوی می تواند به طور قابل توجهی روی راندمان و محصول توان این نیروگاه های برق تاثیر بگذارد. در این مقاله ما این آثار را با مدلسازی واحدهای نیروگاه حرارتی آلمان و سیستم های خنک سازی مربوط به آنها بررسی می کنیم که این کار از طریق شبیه سازی دینامیکی و با در نظر گرفتن آستانه های قانونی برای تخلیه گرما به آب رودخانه ها به همراه پیش بینی اطلاعات جوی محقق می شود. کاهش احتمالی در خروجی و راندمان آتی (2011- 2040 و 2040- 2070) برای نیروگاه های برق حرارتی از طریق سیستم های خنک سازی once-through (OTC) و مداربسته (CCC) و تحت چارچوب های قانونی فعلی انجام می گیرد. اعتبارسنجی مدل نشان داد که روش انتخاب شده دینامیک سیستم برای تحلیل آثار تغییرات جوی روی واحدهای برق حرارتی مناسب است. نتایج این مدل نشان دهنده کمترین آثار برای واحد ها از طریق سیستم های CCC است: گرایش میانگین برای CCC برای سناریوی A1B (2011 - 2070) انتظار می رود برابر -0.10 W/a بوده و برای یک سیستم OTC برابر -0.33 MW/a باشد. بر پایه اطلاعات روزانه، توان خروجی همه واحدهای OTC مدنظر به 4/66% ظرفیت نامی کاهش می یابد، و برای یک واحد تنها حتی به 32% هم می رسد.
تابستان های گرم در سال های 2003 و 2006 نشان دهنده آسیب پذیری منابع الکتریکی نسبت به این حوادث بودند. همچنین در نوشتجات علمی علاقه فزاینده ای در آسیب پذیری بخش انرژی به تغییرات جوی قابل مشاهده است. امواج گرم و کمبود آب خنک سازی برای نیروگاه های برق حرارتی (هسته ای و فسیلی) از این آثار هستند. در آلمان، بیشترین سهم ظرفیت نیروگاه برق توسط نیروگاه های برق حرارتی که اغلب از آب برای اهداف خنک کاری استفاده می کنند، نمایش داده می شود. تغییر دمای رودخانه ها تاثیر چشم گیری روی تولید برق دارد: تخلیه های آب خنک کاری به منظور حفاظت از محیط آبزیان باید با مقادیر آستانه مقررات مطابقت داشته باشد. کاهش ظرفیت خنک سازی آب رودخانه باعث محدودشدن میزان تولید برق خواهد شد. علاوه بر این، دمای آب رودخانه روی دمای قبل از کندانسور تاثیر می گذارد که آن هم به نوبه خود روی راندمان نیروگاه برق موثر است.