با توجه به رشد روزافزون اپلیکیشن های مرتبط با شبکه های بی سیم موردی(Manet)، نه تنها استفاده از آنها برای سرویس های مهم در حال رشد است، بلکه قابلیت اطمینان و پایداری مسیرهای ارتباطی در این شبکه ها نیز از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است. یک Manet باید قادر به ایجاد کانال های ارتباطی قابل اطمینانی بوده که بتوان با استفاده از پروتکل های بهبود خطا از آن محافظت کرد. یک روش برای پروتکل های بهبودی خطا، مبتنی بر استفاده از مسیرهای پشتیبان یا مسیرهای چندگانه می باشد این تکنیک، کانال های ارتباطی پایداری را در شبکه های بی سیم فراهم می سازد، مخصوصا کاربرد های MANET، ولی فعالیت های صورت گرفته شده بر روی چنین پروتکل هایی، بیشتر بر روی پایداری مسیر در صورت وجود خطای لینک متمرکز بوده است.
در این مقاله، قصد داریم چنین پروتکل هایی را توسعه داده تا پایداری ارتباط را در صورت بروز خطا در یک گره حفظ کنیم. فعالیت ما، بر روی حفاظت از مسیر برای ارتباطات بی سیم در صورت وجود خطایی در یک گره متمرکز است تا از این رو بتوانیم استفاده از اپلیکیشن های مرتبط با MANET را بهبود دهیم و چرخه عمر شبکه و کانال ها را افزایش داده و همچنین تعداد بسته های تحویل داده شده را نیز افزایش دهیم.
شبکه های بی سیم، با اتصال دستگاه های ارتباطی به صورت سیمی در داخل یک ناحیه نسبتا محدود تشکیل می شوند. شبکه های موردی، نوعی از شبکه های بی سیم بوده که در آن، دستگاه های سیال، خودشان مسئول ارتباط با همدیگر بوده و هیچ زیر ساختار متمرکزی برای مدیریت آنها وجود ندارد. دستگاه ها در داخل MANET می توانند در هر جهتی حرکت کرده و بنابراین بین خود و دستگاه های دیگر لینک هایی را ایجاد کنند، که البته از آنجایی که توپولوژی MANET پویا می باشد، این لینک ها به صورت دائم در حال تغییر هستند[1]. هر دستگاه در یک MANET فقط مسئول ترافیک شبکه مرتبط با خود نیست، بلکه باید ترافیک های غیر مربوط به خود را نیز به عنوان یک واسط به سمت جلو منتقل سازد. یک مسئله اساسی در مسیریابی چندهاپی در MANET، این بوده که به دلیل ماهیت پویایی در این شبکه ها، باید یک مسیر کارآمد و صحیح بین منبع و مقصد ایجاد شود. یکی از مهمترین صفات یک سیستم ایمن، پایداری ارتباط بین یک زوج گره بی سیم در محاورات می باشد.