شواهد تجربی بدست آمده شامل انتقادات و حتی بررسی های اجمالی نشریات مربوط به کار، ما را وادار به تجدید نظر در تعریف رفتار شهروندی سازمانی (OCB) می نماید. در نظر گرفتن رفتار شهروندی سازمانی (OCB) به عنوان نقش اضافی، فراتر از شغل یا بدون پاداش از سیستم رسمی دیگر مفید به نظر نمی رسد. تعریف قابل دفاع تر از رفتار شهروندی سازمانی (OCB) توسط برمن و موتوویدلو تحت عنوان کارکرد ضمنی ارائه شده است. بعضی پیشنهادات مقدماتی برای تعریف مجدد OCB ارائه شده است؛ به مشکلاتی توجه شده است که با این وجود همچنان باقی مانده، هنگام مواجهه با تغییرات اساسی در خصوصیات سازمانها، ذهن ما را به خود مشغول نگه می دارد.
در نتیجه گیری گزارش سندرم سرباز خوب (ارگان، 1988)، من به وضوح مقداری نرمی مشکل زا در یک تعریف کاری از OCB را پذیرفتم. من این مطلب را در فصل کار نا تمام قبول کردم. شاید کار اصلاح مفاهیم هیچ گاه تمام نشود، اما اکنون وقت این است که به بازبینی بعضی از سوالات مربوط به تعاریف ساختار، واژه شناسی و مدل های ساده بپردازیم. پیش از این، یک مرور اساسی بر تعاریف ساختار شبکه های قانونی مربوط به OCB انجام شده است (ون داین، کامینگز و پارکس، 1995) آن چنان که به زودی مشخص خواهد شد، من من مطالب زیادی برای یاد گرفتن در این بحث پیدا کردم. هر چند که نظر من با آنها در بعضی مسائل مهم متفاوت است و من به بعضی مسائل دیگر پرداخته ام که آنها در مورد آن بحث نکرده اند. ون داین و همکاران (1995) به مطالب زیر پرداخته اند: الف) حالت به هم ریخته میان چند ساختار که شامل رفتار نقش اضافه می شود (ERB): OCB، رفتار سازمانی اجتماعی (POB)، اشتباهات در حین کار (WB). ب) موردی که در آن از ساختار بزرگتری استفاده می شود (ERB). ج) مجموعه های محتمل از موارد قبل و نتایج تعریف مجدد دسته هایی از ERB.
Accumulated empirical evidence, some telling criticisms, and even the most cursory glance at the business press compel us to rethink the defining character of organizational citizenship behavior (OCB). It no longer seems fruitful to regard OCB as extra-role, beyond the job, or unrewarded by the formal system. A more tenable position is one that defines OCB much along the lines of what Borman and Motowidlo (1993) called contextual performance. Some preliminary suggestions are offered for the repositioning and articulation of the OCB construct as redefined; due attention is given to the problems that nonetheless remain, and will occupy us for some time to come as we reckon with root changes in the very character of organizations.