مطالعه غدد درون ریز، شاخه ای از علوم پزشکی می باشد که در ارتباط با اختلالات سیستم ترشحات داخلی و ترشح مواد خاصی به نام هورمون، ترکیبی از رویدادهای مختلف همانند تکثیر، رشد، تفکیک (شامل بافت سازی و ساخت عضو) و هماهنگی متابولیسم، تنفس، دفع، جابه جایی، بازتولید و درک حسی بوده که بستگی به علائم شیمیایی، ترکیب مواد داشته و توسط سلول های خاصی ترشح می شود. مطالعه غدد درون ریز، در ارتباط با مطالعه بیوسنتز، ذخیره سازی، شیمی، نقش فیزیولوژیکی هورمون ها و سلول های غدد درون ریز و همچنین بافت هایی که آن ها را ترشح می کنند، دارد.
سیستم غدد درون ریز شامل چندین غده در بخش های مختلف بدن می باشد که هورمون ها را به طور مستقیم به درون خون به جای مجرا ترشح می کند. هورمون ها دارای وظایف و شیوه عملکرد متفاوتی می باشند. یک هورمون ممکن است دارای چند تاثیر بر روی ارگان های مورد نظر باشد و بلعکس چندین ارگان ممکن است تحت تاثیر یک هورمون قرار گیرند. با تعاریفی که در سال 1902 توسط بیلیس و استارلینگ انجام شد، آن ها این موضوع را مطرح کردند که اگر یک هورمون بخواهد طبقه بندی شود، مواد شیمیایی که توسط یک ارگان تولید می شود می بایست درون خون انتشار یابد و توسط خون به ارگان های دورتر برای انجام وظایف آن ارگان انتقال می یابند. این مورد به عنوان تعریف کلاسیک هورمون می باشد. مکانیسم دیگری به نام پاراکراین وجود دارد (که ارتباط شیمیایی بین سلول ها در یک بافت یا ارگان می باشد) سیگنال های اتوکرین (مواد شیمیایی می باشند که بر روی بعضی از سلول ها فعالیت دارند) و سیگنال های اینتراکرین (مواد شیمیایی هستند که درون سلول ها فعالیت دارند). سیگنال های نئوانداکرین هورمون های کلاسیکی می باشند که توسط نورون های نروسکرتوری درون خون انتشار می یابند. هورمون ها از طریق اتصال با گیرنده های خاصی در درون ارگان ها فعالیت می کنند. بر اساس یادداشت های بالی یک گیرنده حداقل دارای 2 بخش اصلی می باشد.
در بین این ها یک مکانیسم انتقال دهنده وجود دارد که هورمون های متصل به آن باعث تحریک الوستریک می گردد و در نتیجه واکنش متناسب با آن را ایجاد می کند.