معماری سرویسگرا (SOA)، الگوی معماری را برای توسعه نرم افزار ایجاد می کند. سیستم ها از نقطه نظر واحد خدماتی نرم افزار که مزایایی را برای کاربران ایجاد می کنند، سازماندهی می شوند. شرح وظایف و ویژگی های دیگر مشخصه های کیفی همانند امنیت یا عملکرد و اطلاعات کاربردمحور همانند پروتکل های درخواستی و محل، توسط سرویس دهندگان ارائه شده و توسط کاربران بلقوه مورد استفاده قرار می گیرد.
چارچوب خدمات شبکه (WSF) همانند معماری سرویسگرا (SOA) می باشد. چارچوب خدمات شبکه (WSF) زیرساخت های مربوط به SOA را ایجاد می کند که شامل زبان توصیفی (WSDL)، پروتکل های درخواستی (SOAP) و بخش هایی برای توصیف (UDDI) بر مبنای اینترنت استاندارد و فناوری شبکه همانند XML می باشد. در حالی که نسل اول چارچوب خدمات شبکه (WSF) تمرکزش را بر روی استفاده از سرویس ها قرار داده است، نیازهای بعدی برای مد نظر قرار دادن ساختار سرویس ها برای توانمند ساختن سیستم های نرم افزاری بزرگتر بر مبنای سرویسی به عنوان واحدهای مبنا مد نظر قرار گرفته می شود. ترکیب این سرویس ها نسبت به جریانات، در اینجا به عنوان نمونه ای از ساختارها در نظر گرفته می شود. دو شکل - هماهنگی و نظم - در مجمع چارچوب خدمات شبکه (WSF) به عنوان فناوری برای ساخت این سرویس ها و هماهنگی ها مد نظر قرار داده می شود. این دو مورد به بازتاب فرایندهای مدل های پردازش شده تجاری پرداخته و آن را به عنوان یک جریان متقابل مد نظر قرار می دهد. از این رو چارچوب خدمات شبکه (WSF) تمرکزش را بیشتر بر روی درخواست ها نسبت به توسعه قرار می دهد. UDDI، کاربران را در یافتن خدمات مناسب کمک می کند. چگونه این سرویس ها در سیستم های نرم افزاری موجود ادغام شده و اینکه چگونه این سیستم ها می تواند در سیستم های بزرگتر ترکیب گردد، به صورت کارآمدی مد نظر قرار نمی گیرد. این موارد متشکل از زبان های خاصی برای نمونه WSBPEL4or WS-CDL به منظور هماهنگی و توازن می باشند. مبنای این زبان ها بر مبنای گردش کار و تغییر زبان ها و جنبه هایی از الگوها و فرایندهای متقابل می باشد. اصول مربوط به ایجاد نرم افزار بر مبنای بخش ها هنوز به صورت یکپارچه نمی باشد. بنابراین ما در اینجا تمرکزمان را بر روی استفاده از مبانی چارچوب خدمات شبکه (WSF) به عنوان یک زیرساخت بر مبنای بهبود سیستم های نرم افزاری سرویس محور قرار می دهیم. هدف کلی، حمایت از بهبود سیستم های نرم افزاری سرویس محور بر روی شبکه می باشد. مدل های رسمی برای بهبود موارد امنیتی و سیستم های نرم افزاری قابل اتکا موفقیت آمیز می باشند. مدل های رسمی نه تنها درک بالاتری از اصول و مکانیسم مربوط به شرایط را ایجاد کرده بلکه ویژگی های خاصی از این کاربردها را نشان می دهند. مدل های رسمی مربوط به هماهنگ سازی و ایجاد توازن و فرایند توصیف به عنوان هدف اصلی ما می باشد. نیاز واقعی زمانی احساس می شود که به طورخاص ایجاد شبکه های سرویس محور مد نظر قرار گیرد.یک الگوی شبکه ای معنایی می بایست مد نظر قرار گیرد تا از اصول SOA در ارتباط با توسعه شامل سازمان های مختلف حمایت کند. این شبکه جارچوب و مبانی اطلاعاتی را بر اساس ساختارهای مرکزی ایجاد می کند. ساختارشناسی خصوصیات مربوط به سرویس ها را مد نظر قرار داده و آن ها همچنین می توانند از ساختارهای منطقی و توصیفی حمایت کنند.