زیست مواد طیف بزرگی از مواد از قبیل پلیمرهای آلی، فلزات و سرامیک ها شامل سرامیک های زینتر و سرامیک ها با پیوند شیمیایی (سیلیکات ها، آلومینات ها، سولفات ها و فسفات ها) را در خود جای می دهند. زیست مواد را می توان پیش از استفاده در بدن به روش آماده سازی مرسوم ماده ساخت. لزوم مواد درون کاشت تشکیل شده در بافت طبیعی در جای طبیعی، سرامیک های دارای پیوند شیمیایی را به عنوان زیست مواد بالقوه می کند. این سرامیک ها شامل زیست مواد تشکیل شده در دمای بدن/اتاق با زیست سازگاری عالی هستند. آلومینات کلسیم به عنوان یک زیست ماده به مدت بیش از دو دهه با توجه به خواص فیزیکی، مکانیکی و زیست سازگاری کلی مورد ارزیابی قرار گرفته است. مواد مبتنی بر آلومینات کلسیم به دلیل ویژگی سخت شدگی/عمل آوری منحصر به فرد خود و ریزساختار مربوطه، پتانسیل و قابلیت زیادی در زمینۀ زیست ماده از خود نشان می دهند. هدف ازاین فصل بررسی ومرور کاربرد آلومینات کلسیم (CA) به عنوان یک زیست ماده در دندانپزشکی، ارتوپدی و به عنوان مادۀ حامل برای مصرف دارو می باشد. در این آزمایش به مواردی از قبیل ترکیب شیمیایی منتخب، ذرات بین پرکننده مورد استفاده، خواص اولیۀ در طی آماده سازی و دستکاری (کار کردن، جاگذاری کردن، زمان تزریق، نیم شفاف، radio-opacity) و خواص بلند مدت قطعی ازقبیل پایداری بعدی و خواص مکانیکی (چقرمگی شکست، استحکام خمش و تراکم، سختی و ضریب Young) می پردازد. یکی ازموضوعات خاصی که در این مطالعه به آن پرداخته می شود، درزگیری بافت با زیست مواد آلومینات کلسیم می باشد که نکتۀ کلیدی در درک مکانیسم های یکپارچگی نانوساختاری است.
بیوسرامیک های آلومینات کلسیم متعلق به سرامیک های دارای پیوند شیمیایی هستند که معمولا به عنوان سیمان های غیرآلی معرفی یا شناخته می شوند(Mangabhai, 1990). سه سیستم سیمانی متفاوت شامل فسفات های کلسیم (CP)، آلومینات های کلسیم(CA) و سیلیکات های کلسیم (CS) در این بخش به صورت تقریبا مفصل به آنها پرداخته شده است. زیست مواد سرامیکی غالبا مبتنی بر گلاس های قابل حل حاوی فسفات ونمک های فسفات کلسیم متنوع هستند (Hench, 1998).