شبکه شعاعی یا باز، شبکه های مسدود یا رینگ یا حلقوی، شبکه مرکب یا تار عنکبوتی.
شبکه های شعاعی شبکه هایی هستند که در آنها هر مصرف کننده فقط از یک طرف تغذیه می شود. در این شبکه اگر قسمتی از شبکه معیوب گردد مصرف کنندگان تا برطرف شدن نقص بدون برق خواهند بود بنابراین مقدار خاموشی آنها بیشتر است. افت ولتاژ در انتهای شبکه های باز نسبتاً زیاد می باشد این شبکه برای نقاط کم جمعیت و روستاها که قطع برق باعث خسارت مالی فراوانی نمی شود استفاده می گردد.
شبکه رینگ شبکه ای است که در آن هر مصرف کننده از دو طرف تغذیه می شود. ضریب اطمینان چنین شبکه ای به طور توجهی بالا می باشد زیرا از کار افتادن یکی از دو منبع تغذیه و یا قسمتی از خط تغذیه کننده شبکه همواره از سمت دیگر انرژی می گیرد بنابراین ضریب اطمینان این نوع شبکه بیشتر است. این شبکه ها در شهرها و نقاط نسبتاً پر اهمیت استفاده می شود.
شبکه هایی هستند که توسط آنها هر مصرف کننده حداقل از سه طرف تغذیه می گردد و ظریب اطمینان این شبکه ها بسیار بالا است و از نظر اقتصادی بسیار گران تمام می شود. موارد استعمال این شبکه ها برای شهرهای بزرگ و نقاط حساس که خاموشی آنها بسیار گران تمام می شود، می باشد.
خطوط انتقال و توزیع را ممکن است به صورت شبکه های هوایی یا زمینی کشیده به وسیله موارد زیر آنها را می توان با یکدیگر مقایسه کرد.
1) احداث شبکه های هوایی آسانتر است در صورتی که برای احداث شبکه های هوایی و زمینی باید مسیر مناسب باشد ثانیاً احتیاج به ایجاد کانال می باشد.
2) احداث شبکه های هوایی ارزانتر از شبکه های زمینی می باشد.
3) عیب یابی و رفع عیب شبکه های هوایی آسانتر است زیرا بیشتر عیوب آن با چشم دیده می شود ولی پیدا کردن عیب در شبکه های زمینی به دستگاه های عیب یاب نیاز دارد و زمان بیشتری برای رفع عیب نیاز خواهد بود.
4) همانطور که ولتاژ خطوط انتقال افزایش می یابد هزینه کابلها (شبکه های زمینی) افزایش می یابد.
5) در شبکه های زمینی به افراد متخصص بیشتری نیاز است.
6) در شهرها و مناطق پرجمعیت برای حفظ زیبایی شهر معمولاً از شبکه های زمینی استفاده می شود.
7) شبکه های زمینی باعث دوری از یخ و برف و باران و شاخه های درختان و رعد و برق امکان خرابی آنها کمتر خواهد بود.