با تخصصی شدن سلول ها برای انجام کارهای ویژه، زندگی مستقل برای آنها ناممکن می شود. مایعی که سلول های تخصص یافته را در بر می گیرد و آنها را در انجام واکنش های حیاتی سلولی، یاری می رساند مایع بین سلولی است که به آن، مایع بین بافتی و مایع بافتی نیز گفته می شود. زمانی که این مایع درون رگ های لیمفاوی به جریان می افتد آن را لیمف می گویند. به همه مایعاتی که بیرون سلول ها هستند، مایع برون سلولی می گویند، همچون مایع بین سلولی، پلاسمای خون و لیمف. ترکیب شیمیایی مایع بین سلولی و لیمف، بسیار نزدیک به ترکیب پلاسمای خون است، بجز این که پروتئین کمتری نسبت به پلاسمای خون دارند. جابه جایی مواد بین خون و مایع بین سلولی، با روش اسمز، انتشار و پالایش (فیلترازسیون) انجام می شود. مایع بین سلولی و لیمف، پلاکت و گلبول قرمز ندارند.