آلودگی هوا عبارتست از وجود یک یا چند مورد از مواد آلوده کننده در فضا نظیر گرد و خاک، دوده، گاز، مایعات معلق، بو، دود یا بخار در اندازه یا مدت زمانی که بتواند برای زندگی انسان زیان آور باشد و یا اینکه بدون دلیل در آرامش و لذایذ زندگی و حیات جامعه مداخله نماید. اگزوز اتومبیل شماری گازهای سمی را در اتمسفر رها می کند و در بین آنها گازهایی که بیشتر سبب نگرانی هستند، عبارتند از: مونوکسید کربن (CO)، هیدروکربن ها (CH)، اکسیدهای ازت و ذرات معلق(pm). این موارد آلودگی زا، مستقیم و غیر مستقیم به باران اسیدی، مه دود، مسمومیت از مونوکسید کربن و ازدیاد در تجمعات سطح پائین اوزون ربط داده شده اند. اگرچه نشر اگزوز بستگی به میزان مخلوط شدن بنزین و هوا در موتور وسیله نقلیه بنزینی دارد ولی بیش از 90 درصد مونوکسید کربن موجود در شهرها و حدود 30 تا 40 درصد اکسیدهای ازت موجود در محیطهای شهری، از اگزوز اتومبیل ناشی می شود.
روند فراینده افزایش تعداد وسایل نقلیه موتوری در خیابانهای شهرهای بزرگ، گذشته از مشکلات گوناگون اجتماعی، مسأله افزایش بی رویه میزان آلودگی محیط زیست، بخصوص آلودگی هوا و تأثیرات مخرب ناشی از آنرا پدید آورده است. برای از بین بردن یا لااقل کنترل این خطر جدید جدی باید چاره ای اندیشید تا مانع ظهور نتیجه معکوس از این اختراع بی بدیل بشر در طول تاریخ گردیم و همواره آن را به چشم وسیله ای مفید و ابزاری برای آسایش بیشتر انسان تلقی کنیم.در این پروژه سعی بر آن شده تا تکنولوژی هایی که هر کدام به نحوی باعث تصحیح و تکامل این وسیله در زمینه کاهش آلاینده های خروجی از آنشده را معرفی و در حد توان به نحوه عملکرد آنها بپردازیم.
امید است تا موجبات رضایت و خرسندی خوانندگان آن را فراهم آورم.