تأثیر حاشیه نشینی و وقوع جرم در ایران
قالب: Word
تعداد صفحات: 53
مقدمه
احساس ناامنی در محله، تنها به دلیل جرایم خشونت آمیز نیست، بلکه ناهنجاری ها و رفتارهای اخلال گرانه چون اعتیاد، ولگردی، تکدی گری و سرقت، گذشته از این که عامل اصلی ترس و احساس ناامنی عمومیاند، به نوبه خود قطعاً در زمینه رواج گسترده جرایم را نیز فراهم می نمایند. همان طوری که اگر پنجرهای از ساختمان بشکند و هم چنان تعمیر نشده رها گردد، به زودی کل ساختمان منهدم خواهد شد. برای پیشگیری از انهدام اجتماع نیز باید به محض شکسته شدن اولین هنجار، فوراً با هنجار شکن برخورد کرد. موضوع حاشیه نشینی یکی از معضلات شهری است که از حیث بستر قرار گرفتن برای ارتکاب جرایم مورد توجه کارشناسان حقوقی و قضایی و جرم شناسان بوده. این که جرایم در مناطق حاشیه ای بسیار بیشتر از سایر مناطق اتفاق می افتد، مورد پذیرش همه است و آمارهای اخذ شده از پرونده های مطروحه در دادگستری نیز حکایت از این واقعیت دارد. در این مقاله، هدف نشان دادن تصویر حاشیه نشینی و وقوع جرم می باشد و همچنین می خواهیم اعلام کنیم که درصد بالایی از پرونده های قضایی از همین مناطق حاشیه نشین تشکیل شده است و مبارزه با شکل گیری حاشیه ای جدید و سامان دهی مناطق حاشیه ای موجود بسیار ضروری و حایز اهمیت است و مبارزه و سامان دهی با این هنجارشکنی میسر نمی شود مگر با همکاری کلیه دستگاه های مسئول و اگر چنین استراتژی واحد و مشترک از ناحیه مسئولان صورت پذیرد، شاهد کاهش چشمگیر جرایم نیز خواهیم بود. ابتدا در این مقاله تصویر و چهرهای از حاشیه نشینی و علل شکل گیری آن را ترسیم می کنیم، سپس جرائمی که در این مناطق معمولاً اتفاق می افتد و نقش دستگاه های عمومی و دولتی در شکل گیری حاشیه و وقوع جرایم و نیز توصیه هایی جهت پیشگیری از وقوع جرم در این مناطق را بیان خواهیم کرد. امید آن که مورد قبول واقع شود.