نظریه های کنونی مدیریت دانش، چرخه تکوین، ارتقا و پیاده سازی دانش را پیش فرض قرار داده اند که منوط به تغییر دانش ضمنی یا کاربردی به دانش صریح یا استدلالی می باشد. سازمان امروزی، به خاطر اینکه بواسطه روش های مکانی گوناگون، و با افزایش اهمیت کار حرفه ای شناخته می شود، در نتیجه آمیزه پیچیده ای از دانش وضع شده می باشد و ریشه در فرایند دارد. توانمندسازی سازمان ها در جذب، اشتراک و کاربرد دانش وضعی موجود، بعنوان بخش اصلی رقابت در نظام اقتصادی دانش تلقی می گردد. این تحقیق بر فعالیت های دانش گوناگون اساتید دانشگاه تمرکز دارد تا میزان تاثیر سیستم های اطلاعاتی بر فعالیت ها و اینکه چگونه فعالیت ها به ایجاد ارزش و مدیریت دانش کمک می نمایند، مشخص شود. نتایج این بررسی بر وجود گونه معینی از رفتارهای دانش اشاره می کنند که مدیریت دانش را تسهیل می نمایند.
در سیاست و تحقیق اخیر آموزش و پرورش، تاکید فزاینده ای بر ‘ایجاد ظرفیت’، جهت گیری به سمت سازماندهی آموزشی وجود دارد که یادگیری را بعنوان ابزاری برای تغییر سازمانی و اصلاح بازده های آموزشی به رسمیت شناخته، هماهنگ نموده و بکار می بندد. آموزگاران به ‘متخصصان یادگیری’ تبدیل شده اند، و نه تنها مسئول سازمان دادن به یادگیری دیگران می باشند بلکه مسئولیت تضمین یادگیری تکوینی آنها و کاربردهای آن در شرایط کاری محلی را دارند. این تاکید بر ایجاد ظرفیت برای خلق و حفظ یادگیری دائمی، علاقه چشمگیری به دانش مقدماتی آموزگاران و شرایطی را برانگیخته است که از شکل گیری سازمان های ظرفیت آفرین در زمینه آموزش حمایت می نمایند.