اعتیاد به ترکیبات شیمیایی رایجترین نوع موجود است و مواردی که به طور معمول به کار می روند شامل داروهای مسکن و خواب آور، محرک های مغزی، مواد استنشاقی، الکل، مواد افیونی و یا حشیش هستند. داروهای مسکن و خواب آور شامل گروه داروهای بنزودیازپین هستند و این ترکیبات باعث اختلال عملکرد شغلی و اجتماعی خواب آلودگی و اختلال درک است. از علایم آن پوست سرد و نمناک و عوارض آن ناراحتی کبدی و گوارشی در نهایت در اثر مصرف زیاد مرگ را به دنبال دارد. گروه دیگری از مواد اعتیادآور که ممکن است کمتر جلب توجه کند مواد استنشاقی است مانند چسب موکت، تینر، بنزین، گاز فندک اتر و مایع خشک شویی است. پس از مصرف این مواد فرد دچار نشیگی، سردرد، تهوع، پرخاشگری، اختلال تکلم، افزایش ضربان های قلب است. این گونه مواد باعث از بین رفتن سلول های مغزی، کاهش بهره هوشی و آسیب های جدی به کبد و کلیه و عضلات و ریه می شود. اما از آنجایی که این مواد مستقیم اثر بر مغز دارد احتمال کم خونی و سکته بسیار زیاد است.