در سال های اخیر افراد زیادی از اصول سنتی پذیرفته شده تحقق، تطابق و تخصیص انتقاد کرده اند. به علاوه پروژه عملکرد گزارشگری در هیات تدوین استانداردهای بین المللی (IASB) متمایل به تعویض مفهوم فعلی سود خالص به نفع مفهوم جدید سود جامع با منع بازگردانی سایر سودهای جامع جانشین است. از سوی دیگر، سودمندی و مربوط بودن سود خالص به طور مکرر در تحقیقات تجربی ثابت شده است. به نظر می رسد حسابداران لزوما در چرخه دانشگاهی دانش عمومی را به طور صحیح یاد نمی گیرند. این موضوع یکی از انگیزه های این مقاله برای بازبینی شواهد تجربی مربوط بودن سود خالص است.
این مقاله یک بررسی مجدد برای تایید مفهوم سود خالص از طریق مقایسه آن با مفاهیم مشابه (که رابطه نزدیکی با سود خالص دارند) انجام می دهد. این بررسی شامل 2 قسمت است. قسمت اول در بخش 2 با تمرکز بر تخصیص حسابداری، جریان های نقدی را با سود خالص مقایسه می کند. این مقایسه بر علت وجودی اندازه گیری سود با تخصیص جریان های نقدی تاکید دارد. قسمت دوم در بخش 3 به مقایسه سود جامع را با سود خالص با تمرکز بر تفاوت های این دو (برای مثال سایر سودهای جامع) می پردازد. اگر چه به طور غیر مستقیم اما این مقاله معنای اصلی سود خالص را با تفکیک سایر سودهای جامع از آن بررسی می کند. با مروری بر این مقاله می توان به نتایج زیر دست یافت. اولا اگر چه تعهدات به خاطر تحت تاثیر قرار گرفتن به وسیله اختیارات مدیریت مورد انتقاد واقع می شوند، اما آنها منابع اطلاعاتی با ارزشی برای سرمایه گذاران به شمار می رود. این یک تئوری دانشگاهی پذیرفته شده متداول است که از طریق مقایسه میان ارزش مربوط سود و وجه نقد مکررا تایید شده است. دوما ما نتوانستیم شواهدی مبنی بر اینکه سایر سودها جامع دارای ارزش مربوط باشند، پیدا کنیم. اگر چه برای پاسخ نیازهای اطلاعاتی حسابداران و تحلیل گران مورد انتظارات در مجموع سود خالص به دست آمده بر اساس تحقق، تطابق و تخصیص سودمندی بیشتری در مقایسه با جریان های نقدی و سود جامع دارد.
درآمد خالص، اقلام تعهدی، درآمد، وجوه در گردش، سود جامع، رابطه ارزش