استفاده از نسبت های افزایش یافته سنگفرش آسفالت احیا شده (RAP) در ساختار سنگفرش های آسفالتی، اولویت برتری به علت مزایای اقتصادی و محیطی عمده شده است. روند مشابه نیز در ریگ های آسفالت بازیافت شده (RAS) پدید آمده است که نشان دهنده مواد روکش دار سقف اصلی در ایالات متحده می باشند. در این مقاله، تاثیر افزودن RAP و RAS روی ویژگی های دمای پایین ترکیب های آسفالت مورد بررسی قرار می گیرد که با استفاده از آنالیز ریزساختاری و مدل سازی داده های رئولوژیکی بدست آمده روی هشت ترکیب آسفالت صورت می گیرد. اطلاعات کامل در مورد ریزساختار داخلی ترکیب های آسفالت از تصاویر دیجیتالی تیرهای ترکیب های آسفالت و ارزیابی های عددی توابع همبستگی فضایی بدست می آید. پی برده شده است که توزیع فضایی ریزساختار، تحت تاثیر افزایش RAP و RAS قرار نمی گیرد. مدل های آنالوگ مکانیکی و مدل های نیمه تجربی برای محاسبه بازگشتی سفتی وارفتگی (خزشی) چسب، از داده های تجربی ترکیب مورد استفاده قرار می گیرند. اختلافات بین نتایج محاسبه شده بازگشتی و داده های تجربی نشان می دهند که مخلوط بین چسب جدید و قدیمی ممکن است تنها جزئی باشد.
در طول 20-30 سال گذشته، جستجو برای راهکارهای بازیافت، نمایندگی های پیمانی، دولتی و ملی را وادار کرده است تا انواع مواد قابل بازیافت بالقوه را برای کاربردهای سنگفرش و سایر کاربردهای ساخت در نظر گیرند. این لیست شامل سنگفرش آسفالت احیا شده (RAP)، بتن سیمانی پرتلند احیا شده، تفاله کوره بلند آهنی، خاکستر بادی، لاستیک تایر باطله، شیشه باطله و ریگ های روکش سقف می باشد. استفاده از RAP در سنگفرش های آسفالت جدید به طور قابل توجهی استفاده از مواد جدید را کاهش می دهد، در منابع طبیعی صرفه جویی می کند و مشکلات دفع را حل می کند. برای بیان این بحث مهم، برنامه تحقیقاتی بزرگراه مشارکت ملی (NCHRP) تعدادی پروژه مانند NCHRP9-12 و NCHRP9-46 به راه انداخته است.