در حالی که شرکت تویوتا اولین بازار اتوموبیل های هیبریدی را در ژاپن در اختیار خود داشت، از طرف دیگر شرکت هوندا در امریکا در زمینه بازار اتوموبیل های هیبریدی حرف اول را می زد. این ابتکار در سال 1999 معرفی شد و به سرعت در مسیر رو به رشدی قرار گرفت. اگر چه هر دو وسیله نقلیه نیروی خود را با ترکیبی از برق و بنزین به دست می آوردند ولی از طرح های هیبریدی مشابهی استفاده نمی کردند. مدل هیبریدی هوندا به منظور صرفه جویی سوخت طراحی شد و در مقابل مدل هیبریدی تویوتا برای کاهش آلودگی هوا طراحی شد. این تفاوت ها در زمینه طراحی منجر به ایجاد سبک های موتوری متفاوتی شده است.ابتکار هوندا در زمینه سیستم هیبریدی همزمان بوده است که در آن سیستم های برقی و بنزینی همزمان فعالیت کرده و در یک زمان باعث انتقال نیرو و در نهایت حرکت چرخ ها گردند. در این نوع آوری موتورهای برقی با ایجاد نیروی اضافی در هنگام شتاب گیری، سربالایی ها و مکمل قدرت ترمز, موتور بنزینی را یاری می دهند. موتور های برقی همچنین باعث به راه انداختن موتور و مرتفع کردن نیازها در زمینه استارتر های قدیمی تر می گردند. ابتکارهای مربوط به موتورهای برقی به اندازه کافی قدرتمند نمی باشد تا ماشین ها را به تنهایی رو به جلو حرکت دهد به این ترتیب موتورهای بنزینی نیز باید به طور همزمان با آن ها فعالیت داشته باشند. میزان کارکرد موتوردر هر مایل در شهرها برابر با 61 mpg (مایل در هر گالن) و در بزرگراه ها برابر با 70 mpg بوده است و در هر ساعت 0 تا 60 مایل را طی کرده و تقریبا در 11 ثانیه شتاب می گرفته است. در سرعت های پایین بخش های برقی نیروی اسب بخار بیشتری را ایجاد کرده و اتوموبیل را به سمت جلو پیش می راند و به این ترتیب فعالیت موتور بنزینی را کمتر کرده و در نتیجه سوخت کمتری مصرف می شود.