این مقاله اقتباس دولت الکترونیک در سه کشور آمریکای لاتین: آرژانتین، برزیل و مکزیک را مورد بحث قرار می دهد. تحقیق ابتدا یک چارچوب مفهومی برای بررسی ایجاد و خدمات دولت الکترونیک را ارایه می کند که برای ارزیابی اقتباس آن در این سه اقتصاد مهم آمریکای لاتین اعمال شده است. یافته های تحقیق می تواند هر کشور به عنوان مدلی برای توسعه موفق و همچنین اجرای دولت الکترونیک در یک کشور در حال توسعه غیر صنعتی را معرفی کند. تجزیه و تحلیل هم چنین در جستجوی یافتن یک خلا در مطالعه دولت الکترونیک در کشورهای کمتر توسعه یافته می باشد که بخش آن ها تلاش می کنند در این جنبه حیاتی از توسعه دولت دیجیتال به همتایان توسعه یافته خود برسند.
دولت الکترونیک؛ آمریکای لاتین؛ سیاست ارتباطات راه دور.
درآغاز قرن 21، برنامه های کاربردی دولت الکترونیک آماده انتقال ارتباطات دولتی هستند اگر چه پتانسیل عملیاتی آن ها عمدتاً ناکافی است. دانشگاهیان پیشنهاد می کنند که مدالیته میانجی آنلاین به عنوان پیوندی از تکنولوژی های ارتباطی چند گانه می تواند کارکردهای ارتباطات دولتی را به طور سریع تر، ارزان تر وکارامدتر نسبت به ابزارهای آفلاین تسهیل کند. با این وجود گذر از فرمولیزه کردن سیاست برای اجرا هنوز هم در بسیاری از کشورهای در حال توسعه وجود دارد که تاکید دارد که دولت الکترونیک یک سیستم فنی اجتماعی بسیار پیچیده است که وابستگی زیادی به بلوغ تشکیلاتی کلی، چارچوب های قانونی وملاحظات اجتماعی فرهنگی دارد. بحث برانگیز تر این موضوعات اگر چه آشناترین آن نیز می باشد دسترسی عموم به فرایند سیاسی است. با این وجود در حالی که برنامه های کاربردی دولت الکترونیک حوزه هایی همچون نگهداری ثبت ها، خصوصا در غرب را دچار تحول کرده اند اما بسیاری از کشورها برای نگهداری بخش اعظم مکاتبات دولتی روزانه خود هنوز هم به کانال های آفلاین وابسته هستند.
بنابراین دولت الکترونیک به جای آن که یک خروجی اصلی برای ارتباطات دولتی محسوب شود در حد یک گزینه باقی می ماند. با مروری بر ویژگی ‘تاخیر در انتشار’ دیگر تعاملات آنلاین اقتباس دولت الکترونیک تابعی از محدودیت ها در کارآمدی کانال ارتباطی و هم چنین موضوعات مرتبط با اطمینان، محرمانه بودن و امنیت می باشد.