تصویب کنوانسیون 1997 راجع به حقوق استفاده های غیرکشتیرانی از آبراههای بین المللی گامی مهم و اساسی در توسعه حقوق بین الملل محیط زیست معاصر به شمار می اید. توسعه ای که بیش از هر چیز مرهون اصول و قواعد نوین حقوقی است. در این کنوانسیون بسیاری از اصول حقوقی مطرح در حقوق بین الملل محیط زیست، از قبیل اصل« بهره برداری و استفاده منطقی و منصفانه از منابع» اصل « ممنوع بودن وارد آوردن خسارت برقلمرو سرزمینی دولت دیگر» و اصل« همکاری بین المللی» تدوین و ارائه گردیده است. با مطالعه این قواعد و اصول حقوقی می توان سیر توسعه حقوق بین الملل معاصر را ملاحظه کرد: گرچه بدیهی است حقوق بین الملل محیط زیست برای رسیدن به جایگاه شایسته خود راهی طولانی پیش روی دارد.
حقوق بین الملل محیط زیست
کنوانسیون نیویورک1997 راجع به حقوق استفاده های غیرکشتیرانی از آبراههای بین المللی
بهره برداری و استفاده منطقی و منصفانه از منابع
ممنوعیت وارد آوردن خسارت برقلمرو سرزمینی دولت دیگر
اصل همکاری بین المللی، آبراهها و دریاچه های بین المللی
استفاده و بهره برداری از منابع واقع در آبراهها و دریاچه های بین المللی، آلودگی و حفاظت زیست محیطی از آن، از مسائل مهم حقوق بین الملل معاصر به شمار می رود. به لحاظ ماهیت حقوقی، آبراهها و دریاچه های بین المللی دارای مرزهای مشترک سیاسی هستند که از حاکمیت دو یا چند دولت برخوردارند و این امر مساله « بین المللی» بودن دریاچه ها و آبراهها را تایید می کند.
بین المللی بودن دریاچه ها و آبراههای بین المللی مسائلی از قبیل تقسیم منابع حیاتی و زیست محیطی، آلودگی آبها، استفاده های کشتریان و غیره را مطرح می سازد. از طرفی دیگر، کمیابی منابع آبی در عصر حائز، بحرانی بالقوه در روابط بین الملل محسوب می گردد که حقوق بین الملل درصدد آنست به آن پاسخ حقوقی مناسب ارائه نماید.