دسته بندی: مهندسی عمران » حمل و نقل
تعداد مشاهده: 330 مشاهده
فرمت فایل دانلودی: rar
فرمت فایل اصلی: doc
تعداد صفحات: 74
حجم فایل: 2,400 کیلوبایت
مقدمه:
شما با چه وسیله ای به مدرسه می روید؟ در مسیر خود از خانه به مدرسه، از کدام کوچه ها یا خیابان ها می گذرید؟ آیا تاکنون فکر کرده اید که راه ها در زندگی ها چه نقشی دارند؟
مردم برای رفتن به مدرسه یا محل کار خود، رفتن به مغازه ها و خرید کردن، رفتن به تعطیلات یا دیدن اقوام و دوستان خود به راه نیاز دارند. همه ی مکان ها به وسیله ی راه به یک دیگر مربوط می شوند اگر در یک ناحیه، تولید محصولی بیش از نیاز مردم آن ناحیه باشد، مقداری از آن محصول را به جاهای دیگر می فروشند.
به وسایلی که مردم و کالاها را جا به جا می کند وسایل حمل و نقل می گویند. به طور کلی راه ها و وسایل حمل و نقل به سه تنوع تقسیم می شوند: زمینی، هوایی و آبی.
راهها، حمل و نقل و بازرگانی:
به مسیری که مسافر و کالا در امتداد آن جابجا می گردد راه گفته می شود. راهها به عنوان یک عامل زیر ساختی در اقتصاد هر کشور نقش پراهمیتی دارند. بدون راه، امکان انتقال مواد اولیه و کالاهای ساخته شده از مراکز تولید به مراکز مصرف وجود ندارد و همچنین زمانی که راه مناسبی برای انتقال مواد اولیه و کالاهای ساخته شده به بازار مصرف وجود نداشته باشد، صنعت در آن ناحیه ایجاد نمی گردد. به همین دلیل راه را یک عامل زیرساختی در اقتصاد هر کشور به حساب می آورند. بدین معنی که قبل از توسعه و رونق اقتصادی باید راههای مناسب را ایجاد و توسعه بخشید. پس راه ضمن ارتباط مراکز جمعیتی (شهر و روستا) به هم، مراکز تولید و مصرف را نیز به یکدیگر وصل می کند. راهها به سه قسمت تقسیم می شوند:
1 - راههای خشکی
2 - راههای آبی
3 - راههای هوایی
راههای خشکی: راههای خشکی خود به دو قسمت راههای شوسه و راه آهن تقسیم می شوند. هر کدام از این راهها در ایران سابقه و اهمیتی جداگانه دارند. بدین ترتیب آنها را جداگانه مورد بررسی قرار می دهیم.
راههای شوسه: هرچند ایران در گذشته های دور از نظر راههای ترانزیتی (عبوری) در قاره آسیا و اروپا اهمیت زیادی داشت و راه ابریشم، آسیای شرقی (چین) و آسیای مرکزی را از طریق ایران به حوضۀ مدیترانه و اروپا در غرب وصل می نمود، ولی در دوران معاصر و دوره قاجاریه از نظر راههای شوسه و حمل و نقل، بسیار عقب مانده بود. پس از جنگ اول جهانی (1293 - 1297 شمسی) که به تدریج اتومبیل در ایران رواج یافت، جاده های شوسۀ بیشتری ساخته شد و مسافرت و حمل و نقل از طریق اسب، قاطر و شتر در جاده های مالرو جای خود را به اتومبیل سواری و کامیون داد.