مدیریت نیز مانند سایر امور فردی و اجتماعی دارای اصول و ضوابطی است که اگر مدیر در چارچوب آن اصول حرکت کند، می تواند کشتی سازمان و تشکیلات را به ساحل نجات و مقصد نهایی رهنمون گردد و اگر از آن اصول و ضوابط خارج شود و به شیوه ها و روشهای نامطلوب برای وصول به هدف متوسل گردد، آفتی مخرب دامنگیر سازمان و تشکیلات خواهد شد و در نتیجه انحطاط و اضمحلال سازمان را در پی خواهد داشت. امام علی (ع) در سخن زیبایی این حقیقت را چنین بیان فرموده است: « سُوءُ التَّدْبیر، سَبَبُ التَّدْمیر». مدیریت و رهبری ناصحیح (سوء مدیریت) موجب سقوط و نابودی است.
مدیر آگاه و با کفایت، همانطور که به هدف می اندیشد، به سلامت وسایل و روشهایی که باید یک مجموعه را به مقصد برساند نیز فکر می کند و می داند که با شیوه های آفت گرفته و ابزار ناصحیح هرگز نمی توان قله رفیع هدف را تسخیر کرد. در اندیشه یک مدیر مسلمان، هدف هیچگاه وسیله را توجیه نمی کند لذا برای دستیابی به هدف نمی توان از هر روش و ابزاری استفاده کرد و به هر شیوه ای متوسل شد و این مسأله یکی از بارزترین تفاوتهای مدیریت اسلامی با مدیریت غربی است. زیرا در مدیریت غربی آنچه از اصالت و اهمیت برخودار است، سازمان و اهداف سازمانی است (سازمان گرایی) و انسان، با تمام ارزشها و کرامات خویش در لابلای چرخهای سازمان، له می شود و در پای بت سازمان، قربانی می گردد. پیامد چنین بینشی جز ظلم و تبعیض و بی عدالتی، چیز دیگری نمی تواند باشد و این آفت بزرگی است که در عصر فناوری اطلاعات، گریبانگیر مدیریت بسیاری از سازمانهای بزرگ گردیده است. در بینش علوی، درست عکس این مطلب دیده می شود یعنی بجای اینکه انسان در خدمت سازمان باشد، سازمان و تشکیلات در خدمت به انسان و رشد و تعالی او نقش دارند. چنانکه امام در مورد ارتش و سپاهیان به مالک اشتر می فرماید: «سپاهیان، دژهای محکم برای رعیت و زینت فرمانروایان و مایه عزت و سربلندی دین و موجب آسایش و امنیت راهها هستند». همچنین امام، هدف از تشکیلات مالیه و گرفتن خراج و مالیات را آبادانی شهرها و رفاه مردم می داند و خطاب به مالک می فرماید: «ای مالک، تو باید در آبادانی شهرها بیش از جمع آوری خراج تلاش کنی که خراج جز با آبادانی فراهم نمی گردد و آن کس که بخواهد خراج را بدون آبادانی شهرها و مزارع به دست آورد، شهرها را خراب و بندگان خدا را نابود ساخته است و حکومتش جز اندک مدتی دوام نیاورد».
این فایل شامل: صفحه نخست، فهرست مطالب و متن اصلی می باشد.