سازمان های امروزی در جهت جهانی شدن رقابت می کنند که این رقابت به سطوح بی سابقه ای منجر شده است. بازارهای رقابت جهانی و سازمانها به یافتن راه حل های کاری بهتر با ساختارهای انعطاف پذیر و قابل اطمینانی نیاز دارند. بسیاری از زیر ساختارهای سازمانی و تشکیلاتی توسط سیستم های اطلاعاتی (که فرآیندهای کاری را به طور مستقیم و یا غیر مستقیم در جهت رشد و ابقاء سازمان پشتیبانی می کنند). توانمندتر شده اند. با اداره بهتر این فرآیندهای مزایای رقابتی قوی تر از طریق کاهش هزینه، افزایش تولید و بهبود سرویس دهی مشتریان حاصل شوند. در دو دهه گذشته گرایش خاصی به راه حلی متمرکز که فرآیندهای کاری را بهبود می دهند ایجاد شده است. این راه حل عبارتست از برنامه ریزی منابع سازمان (ERP).
ERP بسته های نرم افزاری هستند که در قالب سیستم های اطلاعاتی قابل پیکربندی هستند. در این سیستم ها سعی بر این است که بهترین رویه های موجود و جاری در فرآیندهای مربوطه در قالب یک بسته نرم افزاری ارائه گردد. به طور کلی هدف اصلی این سیستم ها را می توان تمرکز و منطقی سازی اطلاعات و جریان آن در سازمان دانست که این کار ممکن است با تأثیرات عمیق در سازمان مربوطه از جمله مهندسی مجدد فرآیندهای کسب و کار همراه باشد. سیستم های ERP حول تفکر برنامه های کاربردی پیش ساخته تکامل یافته اند.
فروشندگان، برنامه های کاربردی را برای هر بخش تولید می کنند و سازمان ها بر حسب نیاز آن را خریداری می کنند. در این برنامه های کاربردی مدل های گردش کار جاسازی شده اند. هر یک از این برنامه ها در بردارنده داده ها و اطلاعاتی می باشند که به واسطه این اطلاعات فرآیندهای سازمانی را کنترل می نمایند. در سیستم های ERP معمولاً مدل گردش کار در نرم افزار برنامه کاربردی جاسازی می شود