به علت تاثیرات محیط تهاجمی (زمین لرزه ها، زیست گاه های خاکی، نوسان های ترافیکی، آلودگی هوا) و با توجه به این واقعیت که اکثر ساختمان های قدیمی و مراکز تاریخی به حفاظت مداوم نسبت داده نشده اند، بخش عمده ای از این میراث تحت تاثیر مشکلات ساختاری قرار می گیرد که امنیت ساختمان ها و انسان ها را تهدید می کنند.
کشورهای اروپایی، تجربیات با ارزشی را در زمینه حفاظت و بازسازی توسعه داده اند. در سال های اخیر، سرمایه گذاری های عمده در این زمینه صورت گرفته اند که منجر به توسعه های چشمگیر در حیطه های بازبینی، تست غیرتجربی، نظارت و آنالیز ساختاری بناهای تاریخی شده اند. این توسعه ها و دستورالعمل های اخیر برای پروژه های حفاظت و استفاده مجدد آینده، ارزیابی های امن تر، اقتصادی تر و مفیدتر را امکان پذیر می سازند. از آنجاییکه زمین لرزه، عامل مهم تخریب بناهای میراث فرهنگی می باشد، این مقاله روی پروژه تحقیقاتی سرمایه گذاری شده توسط برنامه های فرهنگی اقتصادی اروپا- هند از سوی کمیسیون اروپایی تمرکز می کند. شرکای موجود در این پروژه، دانشگاه Minho در پرتقال، دانشگاه صنعتی Catalonia در اسپانیا، مرکز تحقیقات عمرانی در هندوستان و دانشگاه Padova در ایتالیا می باشند.