معماری سرویسگرا (SOA) به عنوان روش نو ظهوری به منظور توسعه کاربردهای توزیع به عنوان یک مجموعه ای از خدمات مستقل و اقتصاد محور می باشد. معماری سرویسگرا (SOA) کمکی به حل مشکلات ادغام و قابلیت همکاری کرده و فناوری اطلاعات بهتر و مسیرهای تجاری را ایجاد کرده و انعطاف پذیری بیشتری به شرکت ها می دهد. به هر حال معماری سرویسگرا (SOA) حمایتی از ساخت براساس سفارش و کاربرد مجدد برنامه ریزی شده نظامند برای توسعه بموارد کاربردی که متناسب با نیاز فردی مشتریان باشد، نمی کند. در این مقاله ما روش هایی را مطرح می کنیم که در آن کاربردهای معماری سرویسگرا (SOA)، به عنوان یک خط تولید نرم افزاری، ایجاد می گردند. از این رو عبارت خط تولید سرویسگرا برای کاربردهای مورد استفاده قرار می گیرد که دارای بخش های مشترک بوده و از نظر روش های قابل تعریف و منظم، مورد استفاده قرار می گیرند. در چنین شرایطی، ساخت بر مبنای سفارش و کاربرد طرح های نظامند از طریق تغییرات مدیریتی و استفاده از 2 مدل چرخه عمر همان طور که در مهندسی خطوط تولید نرم افزار وجود دارد، حاصل می گردند: که شامل سرمایه اصلی و توسعه تولیدات می باشند. در پایان ما با توجه به بررسی موردی اولیه در حیطه کنفرانس مدیریتی، که به توصیف مراحل روش ما می پردازد، نتیجه گیری را انجام می دهیم.
در ایجاد یک نرم افزار، نیازی مبرمی در ارتباط با کاهش هزینه، کار و زمان در بازار تولید نرم افزار وجود دارد. این امر حائز اهمیت می باشد تا سیستم های انعطاف پذیری را ایجاد کنیم تا با تغییرات بازاری به سرعت وفق یابند. علاوه بر این، فناوری های مختلف زیادی در حال ظهور می باشند و شرکت ها نیاز دارند تا سرمایه گذاری ها در بخش نرم افزاری خود را با این فناوری های جدید ادغام کنند. به هر حال پیچیدگی ها و اندازه سیستم ها در حال افزایش بوده و تولیدات می بایست متناسب با نیاز مشتریان و بخش های بازار باشند. در چنین شرایطی SOA (معماری سرویس گرا) به عنوان یک رویکرد نوظهور برای حل مسئله ادغام و قابلیت همکاری با بخش های دیگر، تطبیق فناوری اطلاعات و اهداف تجاری، و افزایش انعطاف پذیری تجاری می باشد.