حافظه اصلی یا RAM نوعی ذخیره یا مخزن در کامپیوتر است که ظرفیت ورود هر دستور و فرمانی را دارد. این ویژگی در مقابل دستگاه های حافظه دائمی مانند نوار مغناطیسی، دیسکها و درام قرار دارد که حرکت مکانیکی دستگاه اطلاعاتی را با دستوراتی ثابت وارد کامپیوتر می کند معمولاً RAM می تواند هم خواندنی و هم نوشتنی باشد در برابر ROM که فقط خواندنی است.
کامپیوترها از RAM برای نگهداری کد برنامه و اطلاعات در طول اجرای یک فرمان استفاده می کنند در کامپیوترهای الکترونیکی ابتدایی، RAM از لامپهای خلأ و بعد از کابل های مغناطیسی ساخته شد. اصلاح ‘کابل یا هسته، هنوز توسط بعضی از برنامه نوسان برای توصیف RAM در قلب یا مرکز کامپیوتر به کار می رود. بعضی از انواع RAM فرار هستند به این معنی که بر خلاف بعضی دیگر از اشکال مخزن کامپیتر مانند مخزن دیسک و نوار، آنها اطلاعاتشان را وقتی کامپیوتر خاموش می شود از دست می دهند در طول تاریخ محاسبه، برای RAM از یک تکنولوژی استفاده می شده است و معمولا برای ذخیره سازی حجم و ایجاد حافظه بالا از تکنولوژی های منطقی ارزانتر و سنگین تر استفاده می شد. بعضی از کامپیوترهای قدیمی از رشته سیم های جیوه استفاده می کردند که یک سری پالس های صوتی به یک لوله پر شده از جیوه می فرستادند. وقتی پالس به آخر لوله رسید، مدارات نشان می دهد که پالس سیستم باینری 0 و1 را به نمایش می گذارد واسیلاتور (ارتعاش سنج) در سیم ضربان را تکرار می کند. کامپیوترهای اولیه دیگر RAM را در درامهای مغناطیسی سرعت بالا ذخیره می کرد. در طرح های بعدی از ردیفهایی از الکترومغناطیسی های کوچک فریت استفاده شد که با عنوان حافظه هسته ای شناخته شده است.