DNS (سیستم نام دامنه) به صورت ایمن طراحی نشده است. یکی از بزرگترین حفره های امنیتی در DNS (سیستم نام دامنه) نبود حمایت برای صحت یکپارچگی داده، صحت منابع، و اعتبار می باشد. در این مقاله، طرح DNS (سرور نام دامنه) ایمن بر مبنای تولرانس نفوذ مطرح می گردد. DNS ایمن دارای تحمل نفوذ با استفاده از تکنیک تولرانس نفوذ بیزانتین و مکانیسم رای گیری می باشد. این طرح یکپارچگی کامل، توانمندب و دسترس پذیر بودن به سرویس را در حضور نقص های خودسرانه شامل نقص به دلیل حملات مخرب، فراهم می کند. طرح پیشنهادی شامل نمونه های چندگانه کامپیوترهای وابسته به هم 3f+1 در هر نام سرور بوده و به تضمین خصویات امنیتی و حیاتیسیستم پرداخته و فرض را بر انی قرار می دهد که نسخه های تکرار شونده غیر از f ناقص نمی باشد. با اضافه کردن تایید کلاینت و استفاده از رمزنویسی کلید متقارن، سیستم مکانیسم ارتباطی امنی را با ایجاد روشی برای آشکار کردن این مورد که آ یا داده های DNS در زمان ارتباط اینترنتی آلوده شده اند، تضمین می کند. نتایج تجربی نشان می دهد که این طرح می تواند میزان بالاتری از امنیت و قابلیت اطمینان را به اندازه یا بهتر از تامین امنیتی سیستم نام دامه (DNS) ایجاد کند.
سیستم نام دامنه، تولرانس نفوذ، تولرانس عیب بیزانتین، رای گیری
DNS (سیستم نام دامنه) بخش مهمی از اینترنت می باشد، که از فناوری ذخیره سازی، پایگاه داده توزیع شده، و ساختار چندسطحی برای تشخیص تغییرات بین نام دامین و IP استفاده می کند. در شروع طراحی، DNSف موضوعات امنیتی را مد نظر قرار می دهد. سیستم DNS همچنین نقص هایی را در موارد کاربردی، همانند آسیب پذیری حملات فیشینگ نشان می دهد. یکی از دلایل این می باشد که سرور DNS و کلاینت توسط UPD غیرارتباطی به هم مرتبط شده، و مکانیسمی نیز وجود ندارد تا مشخص کنیم آیا بسته های اطلاعاتی از منابع قانونی گرفته می شوند یا خیر، که DNS را در معرض خطر حملات مختلف قرار می دهد. علاوه بر این به جای تایید قانونی بوده پاسخ ها از سرور DNS، کلاینت DNS به صورت پیش فرض مد نظر قرار می گیرد که این پاسخ ها صحیح بوده و توسط سرورهای DNS قانونی فرستاده می شود. همچنین این خطر وجود دارد که DNS مورد حمله قرار گیرد.