رواج شکل های موقت همکاری و فعالیت های پروژه محور در حال افزایش است و تراکم دانش محتوای کاری در حال رشد می باشد. به هرحال ماهیت ناپایدار و منحصر به فرد پروژه ها و برنامه ها از انتقال دانش میانی و درون پروژه ها حمایت نمی کند.
هدف از این تحقیق شناسایی و تشخیص عوامل موفقیت مدیریت دانش در سازمانهای موقتی است. طبق یک نمونه فرا صنعتی با 414 سازمان، ما روش حداقل مجذورات را برای ارزیابی تاثیر عوامل فرآیند محور، ساختاری، سازمانی و فرهنگی بر موثر واقع شدن مدیریت دانش به کار بردیم.
علاوه بر حمایت فن آوری اطلاعات و عناصر رسمی سازمان، عوامل فرهنگی بیشترین اثر را بر موفقیت مدیریت دانش دارد. در سازمان های موقتی، فقدان فعالیت های متداول وحافظه سازمانی جبران می شود. نتایج بدست آمده به درک متفاوتی از مدیریت دانش در محیط های پروژه ای کمک می کند.
اهمیت روز افزون دانش بعنوان منبعی حیاتی به وسیله روشهای نظری که بر اهمیت دانش تأکید می کنند، مورد توجه قرار گرفته است. دیدگاه دانش گرایانه شرکتها، ادغام علم و توانایی را با دانش فردی که یکی از ارکان اصلی تکمیل موفقیت آمیز کار و ایجاد فضای رقابتی مثبت می باشد را ضروری می داند. (kogut and zander,1992; Grant1996; Spender1996; Conner and Prahalad, 19996).رشته مدیریت پروژه فقط برای پروژه های مبتنی بر صنایع مثل ساخت و ساز، مشاوره مدیریت، ساختن فیلم و مهندسی نرم افزار مهم نیست، بلکه برای تعدادی صنایع دیگر، جائیکه پروژه ها برای تولید خدمات و محصولات کار می کنند و تغییرات سازمانی ایجاد می کنند نیز مهم می باشد. گروه سه نفری از متخصصان، چالشهای مدیریت دانش در سازمانهای موقتی را تحقیق و تجزیه و تحلیل کردندِ (Demarest1997;Defillippi and Arthur1998;Brookes et al2006) و با موانع منحصر به فرد ویژه ای در وضعیت کوتاه مدت سازمانهای موقتی مواجه شدند. بعد ازاینکه پروژه به اتمام رسید، افرادی که با یکدیگر کار کردند، دانش پروژه را حل و تفکیک می کنند. سازمانهای دایمی جائیکه بخشها و قسمتها به عنوان سیلوهای دانش عمل می کنند، با سازمانهای موقتی که به طور روتین، چرخه سازمانی (حافظه سازمانی) به سختی از آن بیرون می آید، در تعارض هستند.