سوء رفتار با کودک:
سوء رفتار یا رفتار مسامحه گرانه و نادرست با کودک، یک مشکل جدی و رایج در کودکان زیر 18 سال است. به عبارتی سوء رفتار عبارتست از انجام یا مسامحه در هر عملی که منجر به صدمه رساندن به کودک و ایجاد مشکلات بهداشتی گردد یا آسایش، سعادت و سلامت کودک را تهدید نماید. بنابراین این هر نوع سوء استفاده، سهل انگاری، بهره برداری، پرخاشگری، عمل خارج از نزاکت، بی احترامی یا هر عملی که منجر به جراحت صدمه یا فساد گردد، سوء رفتار اطلاق می شود. در سالهای اخیر معنا و مفهوم سوء رفتار آن چنان گسترش یافته که غفلت و مسامحه را نیز شامل می گردد. اگر چه اثبات سوء رفتار با استفاده از سند و مدرک در دادگاه امر دشواری است، اما در برخی کشورها قوانینی درباره آن تدوین شده است. این قوانین بدرفتاری با کودک را چنین تعریف می کنند. «ایجاد آسیب جسمی یا روانی، سوء استفاده جنسی، رفتار احمال گرانه یا خشونت آمیز با کودک زیر 18 سال، توسط مراقبین و به مخاطره انداختن سلامت کودک ».
بدرفتاری با کودک شامل موارد زیر می باشد:
وقفه در رشد کودک بدون هیچ گونه علل پزشکی یا بیولوژیکی
رفتار نادرست یا کودکان همواره وجود داشته و کودکان در قرون متمادی مورد سوء رفتار قرار گرفته اند. اگر چه، ممکن است با خواندن مقاله های جدید این طور نتیجه گیری شود که این پدیده مربوطه به قرن بیستم می باشد. در آمریکا رفتار نادرست با کودکان سبب تشکیل انجمن مبارزه با کودک آزاری در سال 1874 شد. در دهه 1940 گزارشهاس درمانی بدون توضیح علت آسیب دیدگی کودکان بویژه شکستگیهای متعدد استخوان، تورم و خونریزی داخل جمجمه، گمانهای تازه ای را مورد سوء رفتار با کودکان برانگیخت. دو دهه بعد کمپ و دیگران 1962 برای کودکانی که مراقبینشان از روی قصد به آنها آسیب بدنی وارد کرده بودند از واژه « کودک مضروب » استفاده کردند. گسترش مسئله در دهه فوق به حدی بود که در تمام ایالتها، قانونی مبنی بر گزارش تمامی موارد مظنون به سوء رفتار به اجرا گذاشته شد. کمپ و همکارانش در ایجاد نگرانی عمومی در رابطه با این مسئله بسیار موفق بودند. گزارشات کنگره های علمی در مورد سوء رفتار با کودک در سال 1973 منجر به تصویب قوانینی در مورد پیشگیری درمان سوء رفتار در سال 1974 گردید.