نوشته حاضر بر اساس نمونه های منتشر شده از معروفترین نگاره های نسخه های خطی فارسی تهیه گردیده است. در این نمونه ها، نزدیک به 1٤0 تصویر مربوط به بیش از 70 نسخه خطی، یک یا چند ویژگی بهار را می نمایاند و به دهه آخر قرن چهاردهم میلادی تا دهه سوم قرن هفدهم میلادی مربوط می شوند. خاطره جمعی ایرانی ویژگی های ممتاز بهار را به دوران کیکاوس می رساند و فردوسی این ویژگی ها را در سرود دیو رامشگر مازندرانی ثبت کرده است.
برخی از این ویژگیها تصویر شدنی و برخی دیگر احساس شدنی هستند. ویژگی های تصویری بهار مانند گل بوستان، لاله کوهی و سنبل و زمین پرنگار، عینا به نقاشی های نسخه های خطی فارسی منتقل شده و در آن ثابت مانده اند. درست به دلیل وجود گل در بوستان، لاله کوهی و سنبل و نقش و نگار بر زمین، می توان احساس کرد که هوا مطبوع است، یعنی نه گرم و نه سرد و فصل، فصل بهار است.