هدف این مقاله، تحلیل تاثیرات منطقه زلزله در آبگیرهای رسوبی متعدد می باشد. تحلیل با توجه به روش عددی انجام می گیرد (روش اجزای مرزی). دو مورد اصلی در نظر گرفته می شوند: رسوب کم عمق در مرکز نیس (فرانسه) و آبگیر عمیق در کاراکاس (ونزوئلا). تقویت حرکت وابسته به زلزله برحسب سطح، فرکانس وقوع و محل تحلیل می شود. برای هر دو منطقه، فاکتور تقویت برای دستیابی به ماکزیمم مقادیر 20 (حرکت ضعیف) در نظر گرفته می شود. به هر حال تاثیرات منطقه با در نظر گرفتن وابستگی فرکانس و موقعیت ماکزیمم تقویت، ویژگی های مختلفی دارند. برای رسوب کم عمق در نیس، فاکتور تقویت برای فرکانس های پایین خیلی کوچک می باشد و خیلی زود به بیش از 10 هرتز افزایش می یابد.
آبگیر کاراکاس وابستگی فرکانس خیلی متفاوت با پیک های خیلی متفاوت در فرکانس های متعدد دارد. مدل برای آبگیر رسوبی عمیق کاراکاس شامل بخشی از توپوگرافی محلی مانند نزدیک ترین کوهستان می باشد. می توان تاثیرات منقطه زلزله را به علت تفاوت فاحش سرعت و توپوگرافی محلی منطقه ارزیابی کرد. به علاوه، ماکزیمم تقویت برای نیس روی سطح قرار دارد، در حالیکه برخی از نواحی تقویت قوی نیز درون خود آبگیر در مورد پدید می آیند. می توان تاثیر این اثر متمرکز را روی حرکت در مقابل وابستگی عمق مورد بررسی قرار داد. که در تحلیل واکنش زلزله سازه های زیرزمینی از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. شکل و عمق رسوبات، تاثیر عمده ای روی موقعیت ماکزیمم تقویت در سطح دارند، همچنین در آبگیرهای نامنظم عمیق نیز درون رسوب تاثیر عمده ای دارند. ساختارهای سطحی و زیرزمینی برای تحلیل واکنش زلزله ضروری می باشند.
تحلیل تاثیرات منطقه زلزله، منحنی های تقویت را در مقابل فرکانس درنظر می گیرد که محدوده طیف تقویت حرکت بزرگ را نشان می دهد. اندازه گیری های تجربی معمولا در طول سطح با روش های متعدد انجام می گیرند: ثبت میکرولرزه، اندازه گیری های لرزه های واقعی. اطلاعات مربوط به حرکت عمقی می توانند گاها با توجه به شبکه های اندازه گیری خاص بدست آیند. از طریق روش های عددی، می توان فرآیند تقویت را در انواع مختلف ساختارهای وابسته به زمین شناسی مورد بررسی قرار داد.