عسل حاوی بیش از هفتاد ماده مفید برای بدن انسان است. اساسا عسل از گلوکز، فروکتوز و منو ساکارید ها ساخته شده است. همچنین عسل دارای آنزیم های مفیدی از جمله آمیلاز، سوکراز، کاتالاز، پراکسیداز و لیپاز بوده و در رده بندی غذاهای سرشار از آنزیمها مقام نخست را به خود اختصاص داده است. ضمن اینکه مواد معدنی مختلفی مانند کلسیم، سدیم، پتاسیم، منیزیم، آهن، کلر، فسفر، گوگرد و ید نیز در عسل یافت می شوند. عسل به عنوان یک ماده کامل غذایی همچنین دارای انواع ویتامین ها (B1,B2,B3,B5,B6,C,E,K)، اسیدهای آلی (اسید مالیک، وینیک، سیتریک، لاکتیک و اگزالیک) و پروتئین ها بوده و می تواند 315 تا 335 کیلوکالری انرژی (به ازای هر یکصد گرم) تولید نماید. از دیگر سو عسل دارای خواص درمانی، ضد عفونی کنندگی و حفاظت از مواد آلی در مقابل تجزیه و فساد می باشد.
ابن سینا دانشمند بزرگ ایران در کتاب قانون، در مورد معجون فلاسفه (تهیه شده با عسل) می نویسد: «… در هنگام زیاد شدن بلغم، اندرون را تقویت، نیرو را زیاد، اشتها را باز می کند، عسل، خوراکی است که جوانی را جاویدان می سازد، حافظه را نیرو می بخشد و گذشته را در خاطره زنده می کند، اندیشه را پاک و زبان را می گشاید.» کلیه موارد مطروحه، اهمیت استفاده از عسل به عنوان یک ماده غذایی مقوی و همچنین دارویی طبیعی را خاطرنشان می سازند. از دیگر سو با عنایت به رشد جمعیت و تنوع محصولات تولیدی و بالا رفتن سطح رقابت در زمینه عرضه انواع محصولات غذایی، بهبود مستمر کیفیت محصولات و ایجاد تنوع در عرضه مناسب تر، از مواردی هستند که بایستی هر چه بیشتر مد نظر قرار گیرند. رعایت این موارد می تواند منجر به دسترسی آسان و ارزان مصرف کنندگان به مواد غذایی شود.