تولرانس عیب به معنی توانایی سیستم برای به اجرا در آوردن فعالیت هایش به صورت دقیق حتی در حضور عیب ها می باشد. بنابراین تکنیک های تولرانس عیب مختلف (FTTs)، برای بهبود کاربرد موثر منابع پرهزینه در سیستم های محاسبه شبکه سطح بالا، مهم می باشند. این مقاله، ارزیابی عملکرد اکثر تکنیک های تولرانس عیب (FTT) مورد استفاده در سیستم محاسبه شبکه را نشان می دهد. در این بررسی، ما پارامترهای مرکزی سیستم های مختلف همانند خروجی ها، زمان برگشت، زمان انتظار و وقفه شبکه را برای ارزیابی تکنیک های تولرانس عیب (FTT) مد نظر قرار می دهیم.
به منظور ارزیابی جامع، شرایط مختلفی را ایجاد می کنیم که درصد متوسط عیوب را در سیستم به همراه حجم کار متفاوت به منظور درک رفتار تکنیک های تولرانس عیب (FTT) تحت این شرایط، دگرگون می کنیم. ارزیابی تجربی نشان می دهد که تکنیک های عملکردی دیگر سطح حجم کار، دارای اولویت عملیاتی بر روی تکنیک های بررسی سطح فعالیت می باشند. این بررسی تطبیقی؛ کمکی به متخصصان محاسبه شبکه به منظور درک رفتار و عملکرد تکنیک های تولرانس عیب (FTT) مختلف با جزییات کامل، می کند.
محاسبه شبکه کاربرانش را قادر می سازد تا از شبکه برای محاسبات سطح بالا و کاربردهای فشرده مرتبط به داده در علوم، مهندسی و تجارت استفاده کنند. چنین کاربردهایی شامل، مدل سازی ملکولی برای طراحی دارو، تحلیل فعالیت های مغزی، فیزیک با انرژی بالا، مدل سازی پروتئین، مسیریابی تشعشعات، و پیش بینی هوا و غیره می باشد. محاسبه شبکه این امکان را برای کاربردهای گسترده محاسباتی ایجاد می کند تا به ادغام مقیاس بالا، توزیع جغرافیایی، و منابع ناهمگن در دامین های اجرایی مختلف با کاربرد منابع متفاوت و سیاست های امنیتی به منظور محاسبه فعالیت ها بپردازند. تولرانس عیب یا تنزل مطبوع به عنوان ویژگی سیستم محاسباتی توزیع شده بوده که آن را از محاسبات ترتیبی تفکیک می کند. این ویزگی این امکان را برای محاسبه توزیع شده ایجاد می کند تا به اجرای محاسبه در ارتباط با عیب های مولفه های مجزا بدون پایان دادن محاسبه کل بپردازند. به دلیل ماهیت متفاوت شبکه و کاربردهای مقیاس گسترده بر روی شبکه، تولرانس عیب به عنوان چالشی برای بهبود، بکارگیری و اجرای کاربردها بر روی محیط شبکه می باشد. بنابراین مد نظر قرار دادن تولرانس عیب در سیستم محاسباتی شبکه به عنوان گزینه اختیاری مکمل نبوده و به عنوان یک پیش نیاز می باشد.