کسب و کار همواره در رابطه با زنجیره عرضه می باشد. یعنی شرکت ها مواد خام، اجزا و ملزومات که برای ایجاد محصولات و خدمات خود به کار می برند، خریداری کرده و اان ها را به مجموعه مشتریانی که محصولاتشان را خریداری می کنند، تحویل می دهند. چیزی که جدید می باشد این است که سرعتی که کالاها و خدمات از زنجیر های مربوط به عرضه عبور می کنند به طور قابل توجهی افزایش یافته است زیرا پیشرفت در زمینه کامپیوتر و ارتباطات سرعت تبادل اطلاعات را بیشتر می کرده است. اگرچه یک شرکت تنها ارائه کنندگان و خریداران مستقیم خود را می بیند همان طور که در شکل 1 نشان داده شده است مجموعه خریداران و مشتریان بسیار پیچیده هستند. مثلا کارخانه ها تقریبا تمام اجزای مربوط به ماشین را از فرد دیگری بدست می آورند اگرچه بیشتر این اجزا توسط متخصصان کارخانه ساخته می شود. کارخانه ذکرشده در این مورد در واقع یک مونتاژ کننده می باشد. فروشنده های (در، باتری، آینه، موتور و صدها قطعه دیگر) در عوض این قطعات را که از طریق دلالان خود خریداری کرده اند جمع آوری کرده آن ها را به مردمی که به دنبال چنین قطعاتی می باشند بر می گردانند. اگر شرکتی تولید کننده محصولات مشتری خود باشد آن مستقیما به خریداران نهایی فروخته می شود یا این کالاها ممکن است از زنجیره های توزیع گذر کرده که خود شامل مراحل چندگانه توزیع و بازفروش می باشد. برای معاملات مربوط به تجاری- بازرگانی این فروش ها ممکن است از طریق نیروهای فروش، واسطه ها مانند دلالان یا از طریق اینترنت هدایت گردد. به عبارت دیگر زنجیره عرضه از فروشنده به مشتری گسترش می یابد.