سقف های کاذب به سقف هایی گفته می شوند که بر حسب ظاهر شبیه به سقف های معمولی بوده اما وظایف یک سقف را که تحمل نیروها و بارهای مرده یا زنده و انتقال آن به ستون، دیوار ها یا تیرهای حمال است را انجام نمی دهد. معمولا سقف های کاذب حدود ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر پایین تر از سقف اصلی قرار داشته و اکثرا به منظور پوشاندن لوله های آب ، فاضلاب ، کانال کولر، تاسیسات و نظایر آن ساخته می شود و از نظر رایزرهای تاسیساتی و عبور اجزای تاسیساتی نقش مهمی را دارا می باشند.
طراحان از نظر معماری داخلی به کمک ارتباط خطوط و ایجاد شکستگی با تنوع اختلاف سطح و به کارگیری نورهای مخفی سعی در زیباتر جلوه نمودن سقف کاذب می نماید. سیستم های مختلف سقف کاذب علاوه بر زیبایی، نقش بسیار موثری در کاهش انعکاس صدا دارند. زیرسازی که برای نگه داشتن سقف کاذب است ، به مجموعه ای از اجزا گفته می شود که در کنار هم و با اتصال به هم اسکلتی را به وجود می آورند که سقف کاذب (سازه های سقف کاذب) بر روی آن متصل می شود که خود این اتصال ممکن است به گونه های مختلفی صورت گیرد. وظیفه اصلی زیرسازی نگه داشتن سازه های سقف کاذب به سقف اصلی است. این نگه داشتن به صورت افقی، عمودی، زاویه دار و قوسی است. زیرسازی تمامی سقف کاذب ها در مواردی با هم مشترک است و در واقع می توان گفت همان عواملی هستند که رقابت بین تولیدکنندگان را به وجود می آورند.