در واکنش به تغییرات بسیاری در ماهیت و حجم رقابت بین المللی، بسیاری از شرکتها به شیوه های تولید نوین اصولا–ً به طور مشابه مبادرت ورزیده اند.
این شیوه های نوین به نامهای گوناگونی ملقب شده اند:
تولید بدون ضایعات (LP)، درست بموقع (JIT)، کارخانه در هم تنیده، تولید در سطح جهانی، مدیریت کیفیت فراگیر (TGM)، تولید کامپیوتری (CIM)، تولید لانه زنبوری یا حجره ای (CM)، و سیستمهای تولید انعطاف پذیر (FMS).
یکی از سر شناس ترین نویسندگان آثارمربوط به تولید ژپنی، JIT را به عنوان سیستمی توصیف کرده است که « برای تولید و تحویل به موقع کالاها برای فروش، ارائه به موقع اجزا و قطعات برای مونتاژ و تبدیل به کالاهای تمام شده، ارائه به موقع مواد خریداری شده برای تبدیل به قطعات ساخته شده، طراحی می گردد ».
JIT روشی است که در جهت دستیابی به حذف عملی سطوح ذخیره در کلیه نقاط فرایند تولید حرکت می کند. از مواد ورودی گرفته تا کالای در جریان ساخت در کارگاه و انبارداری قبل از ارسال. کاهش سطوح ذخیره نه تنها به دلیل آزاد شدن نقدینگی، باعث صرفه جویی می شود، بلکه حذف ذخیره های احتیاطی به افشای مسائل در فرایند تولید کمک می کند.
JIT همچنین به عنوان فلسفه ای برای حذف ضایعاتی که جز افزودن هزینه، هیچ ارزش افزوده ای برای محصول ندارند، توصیف می شود
« ارزش، آن چیزی است که مشتری حاضر است بابت آن پول پرداخت نماید »