تاثیر تزریق تجزیه بیولوژیکی مواد آلی با تثبیت نیتروژن باکتری آزتوباکتر کروکوکام، آزوسپیریل هام لیپوفرام و فسفات با حل کردن باکتری سودوموناس استریاتات بر روی محتوای نیتروژن و فسفات (نیتروژن و فسفات) حاصل از تجزیه بیولوژیکی مواد آلی مورد ارزیابی قرار می گیرد. تزریق باکتری تثبیت کننده نیتروژن به درون مواد آلی باعث افزایش محتوای نیتروژن و فسفات می گردد.
غنی سازی مواد آلی توسط فسفات باعث بهبود فسفات موجود می گردند. در طی تزریق، تغییر شکل باکتری به سرعت انجام گرفته، باعث تثبیت نیتروژن و باعث حل شدن فسفات و مواد افزوده می گردد.
تاثیرات جهانی در ارتباط با پرورش محصولات ارگانیکی (حاصل از دستکاری ژنتیکی) از طریق بازیابی ضایعات ارگانیکی برای ادامه یافتن فعالیت های کشاورزی و همچنین ایجاد یک محیط زیست عاری از مواد آلاینده وجود دارد. به منظور بهبود کشاورزی با ثبات، غنی سازی ضایعات دارای مزایای زیادی می باشد. فعالیت کرم های خاکی برای تجزیه ضایعات ارگانیکی و تولید و مواد آلی تجزیه شده در حال تجاری شدن می باشد زیرا فقدان نیتروژن از ضایعات کشاورزی و کود زمانی که این تجزیه به عنوان منبعی از مواد آلی به شمار می آید، به حداقل می رسد.احتمالاتی نیز در ارتباط با افزایش محتوای نیتروژن متشکل از تزریق ارگانیسم های نیتروژن تثبیت شده وجود دارد و محتوای فسفات با افزودن فسفات جامد و سپس تزریق فسفات باعث حل باکتری می گردد. از این رو کاربرد مستقیم سنگ فسفات به تنهایی به ویژه در خاک های آلکیل و خنثی، مفید نمی باشد. تشکیل مواد آلی که توسط فسفات جامد و فعالیت های میکروبی انجام می گیرد کمکی به حل فسفر و افزایش میزان فسفر در گیاه می کند. باکتری تثبیت شده نیتروژن، علاوه بر تثبیت نیتروژن، منجر به حل شدن فسفات به دلیل ایجاد اسید آلی و آنزیم، می گردد. آزمایشات کنونی طراحی شد تا مطرح کند که چگونه حل باکتری تثبیت شده نیتروژن و حل فسفات باعث ایجاد تغییراتی در محتوای مواد آلی تجزیه شده نیتروژن و فسفات می گردد.