شبکه های مِش بی سیم(WMNs) امروزه به دلیل اینکه به یکی از ابزارهای مؤثر در زمینه فراهم ساختن اینترنت BroadBand مبدل گشته اند، مورد توجه زیادی قرار گرفته اند. در این شبکه ها، بهره وری و توان کاری، یکی از معیار های مهم مشخص کننده کیفیت سرویس می باشد. این شبکه ها، از فرکانس های رادیوئی چندگانه و کانال های ارتباطی متعامد، به منظور کاهش تداخلات و درعین حال افزایش توان کاری استفاده می کنند. در کار صورت گرفته شده توسط ما، ما یک شِمای تخصیص کانال بر مبنای کلاستر را پیشنهاد می کنیم و فرض می کنیم که واسط های رادیویی بی سیم نیز مجهز به کارت واسط شبکه IEEE 802.11 می باشند. ما به طور وسیعی به وسیله شبیه ساز شبکه NS-2، به شبیه سازی کارهای خود پرداخته و نتایج را با تکنیک های تخصیص کانال مشهور مقایسه کرده ایم، که نتیجه آن، یک افزایش قابل توجهی در توان کاری شبکه بوده است.
شبکه های مِش بی سیم چند رادیوئی، الگوریتم، خوشه بندی(کلاسترینگ)، تخصیص کانال، توان کار، و شبیه سازی
شبکه های مِش بی سیم[1,2]، با درجه بالایی از تحمل پذیری در برابر خطا و هزینه بسیار پایین توسعه و نگهداری، خود را به صورت پویا سازماندهی و پیکربندی می کنند. روش های جایگزینی برای شبکه های Wi-Fi مرسوم وجود دارد، که نیاز به زیرساختارهای بزرگی داشته و متحمل مسئله اتصالات Last Mile می باشند.WMN ها، پلت فرمی را فراهم ساخته اند که نوع های متعددی از شبکه ها اعم از WSN، Wi-Max و شبکه های سلولا را در آن پلت فرم ادغام کرده و اتصالات اینترنت Broadband را برای گره های سیال و یا نواحی دور دست فراهم ساخته است.