موجودات زنده به منزله ماشینند. بعضی،مانند آغازیان تک سلولی نسبتا ساده اند و برخی، چون پستانداران عالی در واقع با پیچیده ترین فرآورده های تکنولوژیکی. ساخته آدمی نیز مقایسه پذیر نیستند. اما، افزایش پیچیدگی در ماشینهای زنده و غیر زنده باید با افزایش حساسیت دستگاههای کنترل کننده و تنظیم کننده داخلی همگان باشد.به سبب پیچیدگی زیاد پستانداران مکانیسم های کنترل کننده در بدن آنها دربرابر تحلیل آزمایشگاهی حساسیت زیاد تری دارند. متجاوز از یکصد سال قبل، کلود برناد، فیزیولوژیست مشهور فرانسوی در حین پژوهشهای خود عمیقا تحت تأثیر ثبات پارامترهای فیزیولوژیکی از قبیل دمای بدن قرار گرفت و چنین نتیجه گیری کرد: ((ثبات محیط داخلی شرط زندگی است.)) به عبارت دیگر، برای آنکه یک جاندار بتواند باکارآیی هرچه بیشتر عمل کند، باید سلولهای تشکیل دهنده بدنش به وسیله محیطی که ترکیب آن به دقت تنظیم شده است، احاطه شده باشند.
پس از درگذشت کلود برناد، اصل او با قاطعیت اثبات شد و امروزه مسلم شده است که ((محیط داخلی)) مهره داران عالی تحت تأثیر چندین مکانیسم تنظیم کننده پیچیده قرار دارد و در نتیجه، دامنه تغییرات ترکیب آن، بسیار محدود است. والتر.بی.کنون، فیزیولوژیست آمریکایی درسال 1929 واژه ((هومئوستازی)) را برای توصیف این وضعیت ابداع کرد. عبارت های خود او شاید بهترین توضیح اولین کاربرد این واژه باشد: شرایط ثابتی را که در بدن برقرار می مانند، می توان تعادل نامید.